Προηγήθηκε η Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου.
Στην πλατεία Λιστόν εψάλη δέηση και ακολούθως ο κ. Νεκτάριος απευθυνόμενος προς τους πιστούς υπογράμμισε ότι η μεγαλειώδης παρουσία τους, δεν σημαίνει τίποτε άλλο, παρά την αγάπη και ευγνωμοσύνη που τρέφουν προς την Εσταυρωμένη Αγάπη, τον Κύριό μας. Ο Χριστός δεν σταματά να εργάζεται για τη σωτηρία του πεπτωκότος ανθρώπου, φθάνει εως τα ταμεία του Άδου, κηρύσσοντας τη μετάνοια στους απ’αιώνος κεκοιμημένους. Όποιοι Τον ακολουθούν ανασταίνονται μαζί Του.
Ακόμη ο Σεβασμιώτατος πρόσθεσε ότι σε εμάς επαφίεται η επιλογή, ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουμε, αυτόν της μετανοίας και της κατά Χριστόν ζωής, με πνεύμα διακονίας και κενώσεως του εαυτού μας, ή αν θα ακολουθήσουμε το δρόμο της κακίας, του εγωισμού και της φιλαυτίας μας. Ο εγωιστής και μη έχων ελπίδα στο Θεό άνθρωπος, όταν έρχεται αντιμέτωπος με ζητήματα όπως εκείνο του θανάτου, απελπίζεται και μόνον στη ιδέα του εκμηδενισμού του. Η πίστη και η ελπίδα στον Ιησού Χριστό, το νικητή του θανάτου, σώζει τον άνθρωπο. Απομένει σε αυτόν, κάνοντας σωστή χρήση του αυτεξουσίου του, να ενωθεί οντολογικά με το Λυτρωτή και μέσα από την αγαπητική σχέση που θα δημιουργήσει, να οδηγηθεί στη Θέωση, κατέληξε ο κ. Νεκτάριος.
