Το κείμενο
Στο ζήτημα της φορολογίας από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ δεν υπάρχει καν η στοιχειώδης προσπάθεια στην κατεύθυνση της δικαιοσύνης. Δεν υπάρχει καμία αναπτυξιακή προσέγγιση, καμία μέριμνα για τις πληγές της κρίσης, καμία θεραπεία στις κοστοβόρες στρεβλώσεις, καμία προστασία υπέρ του υγιούς ανταγωνισμού.
Τα νέα αδιέξοδα των θεαματικών καθυστερήσεων της επί της διαπραγμάτευσης μεταφράζονται σε πλέον δημοσιονομικό βάρος, το οποίο «τεχνικά» μεταφέρεται από το ασφαλιστικό στο φορολογικό και το ανάποδο. Αυτό δεν είναι λύση, αλλά τοίχος, αδιέξοδο. Το βάρος στη κοινωνία θα είναι εκ νέου μεγάλο και άδικο, χωρίς βιώσιμη λύση.
Η κυβέρνηση όφειλε απέναντι στη φοροδιαφυγή:
• να δημιουργήσει κίνητρα στη χρήση του πλαστικού χρήματος και των ηλεκτρονικών συναλλαγών • να καθιερώσει το περιουσιολόγιο, όπου θα συνυπολογίζεται στον προσδιορισμό του εισοδήματος κάθε μεταβολή σε αυτό • να απαλείψει τις τριγωνικές συναλλαγές με εξωχώριες εταιρείες-φάντασμα
Να προχωρήσει σε νέες δομές:
• με σύγχρονες ελεγκτικές υπηρεσίες με καταρτισμένους υπαλλήλους. • με ενισχυμένο επιχειρησιακό οπλοστάσιο για την καταπολέμηση του οικονομικού εγκλήματος, που θα μπορεί να • προχωρεί στη συγκέντρωση και ανάλυση της πληροφορίας, της στόχευσης και του ελέγχου του αποτελέσματος • με γρήγορη, δίκαιη και αποτελεσματική απονομή δικαιοσύνης και επίλυσης φορολογικών διαφορών
Δημιουργώντας κλίμα επενδυτικής αξιοπιστίας, με:
• σταθερό φορολογικό σύστημα με σαφή οριοθέτηση κανόνων και συντελεστών τουλάχιστον για μία πενταετία • διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας δράσης μέσα από την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται πλαίσιο μίας ΝΕΑΣ κοινωνικής συμφωνίας με πλήρη κοινωνική συναίνεση για μια ΝΕΑ αρχή στη σχέση φορολογούμενου και κράτους, σε συνθήκες διαφάνειας, εμπιστοσύνης και δικαιοσύνης.
Όσο ο διάλογος προσανατολίζεται στην αυξομείωση των συντελεστών φορολόγησης στοχεύοντας στην περαιτέρω αφαίμαξη των γνωστών υποζυγίων (μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, νέοι ελεύθεροι επαγγελματίες κλπ.) και στην ανισότητα της έμμεσης φορολογίας, όπου το μεγάλο και το μικρό εισόδημα πληρώνουν τον ίδιο φόρο αντί αναλογικά, τόσο θα διαιωνίζονται άδικα, αντιαναπτυξιακά, αντιπαραγωγικά και εν τέλει ατελέσφορα μέτρα.
