Το κείμενο
Για χρόνια και χρόνια η αντικομμουνιστική προπαγάνδα έσπερνε το φόβο στους εργαζόμενους ότι αν επικρατήσει ο κομμουνισμός θα χάσουν τα σπίτια τους. Ποιος δεν έχει ακούσει το επιχείρημα “οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια”, ειδικότερα από μεγαλύτερους; Μόνο που το επιχείρημα της παλιότερης εποχής σήμερα έχει γίνει ανέκδοτο αφού η πραγματικότητα σήμερα είναι άλλη και σκληρή. Στην Ελλάδα της καπιταλιστικής οικονομίας, οι εργαζόμενοι και βέβαια κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους αλλά από τις τράπεζες.
Για να δούμε όμως τι συνέβαινε εκεί που οι κομμουνιστές είχαν την εξουσία. Η εμπειρία από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στη Σοβιετική Ένωση είναι διδακτική και …αμείλικτη.
«Το ζήτημα της στέγης δεν πρέπει να εξαρτάται από το οικονομικό επίπεδο των ανθρώπων». Αυτή η αρχή ίσχυε πάντα στη Σοβιετική Ένωση. Το Σύνταγμα της ΕΣΣΔ εξασφάλιζε το δικαίωμα της κατοικίας με χαμηλό ενοίκιο το οποίο είχε μείνει σταθερό από το 1928 και ανερχόταν (μαζί με την πληρωμή για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν τα δημοτικά όργανα) κατά μέσο όρο στο 3% περίπου του οικογενειακού προϋπολογισμού του εργάτη ή του υπαλλήλου.
Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να αποκαλυφθεί το φιάσκο της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας ολόκληρων δεκαετιών! Τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών, δεν τα παίρνουν οι κομμουνιστές. Τα παίρνουν οι τράπεζες στο όνομα της “καλής” λειτουργίας τους προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. Στο σφυρί κινδυνεύουν να βγουν δεκάδες χιλιάδες σπίτια, μιας και αίρεται η προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς για το 75% των δανειοληπτών που δεν εξυπηρετούν τα στεγαστικά τους δάνεια. Παύει να ισχύει η έως τώρα προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμό για το 100% των δανειοληπτών με «κόκκινα» δάνεια. Μόλις για το 25% των δανειοληπτών θα είναι η προστασία από πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας με βάση τη συμφωνία της «αριστερής» κυβέρνησης – κουαρτέτου.
Αφού αφαίμαξαν μισθούς και συντάξεις, αφού πέταξαν στην ανεργία 1,5 εκατομμύριο και πάνω εργαζόμενους, αφού φόρτωσαν με διάφορα χαράτσια (τη θυμάστε την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ;;;) τα σπίτια του κοσμάκη, τώρα στο μάτι των καπιταλιστών μπαίνει η αρπαγή της λαϊκής κατοικίας, η τελευταία του ελπίδα, το σπίτι που απέκτησε με μόχθο και πόνο για να βάλει «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του», όπως συνηθίζει να λέει ο λαός μας, και που με τις πολιτικές τους τον ανάγκασαν να μην μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο με το οποίο το απέκτησε.
Οι καπιταλιστές δεν θα πάρουν τα χέρια τους από τις ζωές των εργαζομένων και των παιδιών τους, αν δεν τους τα κόψουμε. Μονόδρομος η οργάνωση του αγώνα, η ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας και η συμπόρευση με το ΚΚΕ για να γίνει ο λαός πραγματικός νοικοκύρης του πλούτου που παράγει, πραγματικός νοικοκύρης στο σπίτι του.
Απευθυνόμαστε στο λαό και του λέμε ότι θα είναι ντροπή να επιτρέψουμε να χάσει το σπίτι της έστω και μία λαϊκή οικογένεια. Αποτελεί αιτία πολέμου αυτή η κατάσταση. Το σύνθημα ένας για όλους και όλοι για έναν πρέπει να μετατραπεί σε τοίχο προστασίας όσων κινδυνέψουν.
Στην κυβέρνηση, στο κουαρτέτο, στους τραπεζίτες ένα έχουμε να πούμε… Μολών Λαβέ…
