“Αντίνοος”
O Πέτρος Γάλλιας εμπνέεται από τον σπουδαίο Πορτογάλο ποιητή, Φερνάντο Πεσσόα και λέει με τα υλικά της τέχνης του – την όρχηση και το ανθρώπινο σώμα – εκ νέου την ιστορία ενός συμβόλου, του Αντίνοου. Μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ιστορίας πόθου και αγάπης, αφοσίωσης και πόνου.
Η νεότητα, το κάλλος και το πάθος που αντιπροσωπεύει ο νεαρός Αντίνοος, ο πόνος, και η οργή του Αδριανού μπροστά στο νεκρό του πόθου του σώμα, βρίσκονται πια για πάντα στη συλλογική μνήμη των αιώνων.
Ο Αδριανός “θρηνεί και ξέρει πως οι μέλλοντες αιώνες θα τον παρηγορούν ενώ αυτός θ’ απουσιάζει. Ο Έρωτάς του κείτεται σε μια παγκόσμια σκηνή. Χιλιάδες μάτια αγέννητα κλαίνε τη δυστυχία του. Ο Αντίνοος είναι νεκρός. Είναι νεκρός για πάντα, κι όλοι οι έρωτες θρηνούν…”
Καθοριστικά υλικά για την χοροθεατρική αυτή “μινιατούρα”, ο θεϊκός λόγος του Φερνάντο Πεσσόα, το ανθρώπινο σώμα και ο ήχος του νερού. Του νερού που περιβάλει το πνιγμένο στο Νείλο σώμα, και της βροχής, της λυτρωτικής βροχής που φέρνει την κάθαρση στο άγριο έγκλημα της δολοφονίας του νεαρού και μόνη επωδός παρηγορίας του καταρρακωμένου Αδριανού.
Στη χορογραφία του Πέτρου Γάλλια, τον Αντίνοο ερμηνεύει Ιβάν Νετσιταϊλένκο.
H παραγωγή είναι του Χοροθεάτρου Ήρος Άγγελος – 2015
