Το κείμενο
Συνάδελφοι εργαζόμενοι – άνεργοι – συνταξιούχοι – νέοι και νέες
Η εργατική πρωτομαγιά του 2015, αναπόφευκτα θέτει προβλήματα και στέλνει μηνύματα. Η αντίσταση, οι αγώνες των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ενάντια στις συντονισμένες πολιτικές της λιτότητας, της ανεργίας, των απολύσεων, των μισθών πείνας, της κυβερνητικής και εργοδοτικής ταξικής εκμετάλλευσης και τρομοκρατίας, των λουκέτων, των ιδιωτικοποιήσεων, της διάλυσης των στοιχειωδών υποδομών και υπηρεσιών πρόνοιας, της εργατικής εξαθλίωσης και της εθνικής εξάρτησης, αυτή η αντίσταση, αυτοί οι αγώνες, περιμένουν την δικαίωση τους, περιμένουν για να βρουν μια διέξοδο προς τα μπροστά, προς το καλύτερο. Ωστόσο, τρεις μήνες μετά τις εκλογές και την κυβερνητική αλλαγή, η κυβέρνηση συνεχίζει και “διαπραγματεύεται” νέες συμφωνίες και μνημόνια με τα “θεσμικά” ιμπεριαλιστικά κέντρα, εξαιρώντας απο την “διαπραγμάτευση” τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας της χώρας μας, αυτής που ασταμάτητα πληρώνει την καπιταλιστική κρίση και τα χρέη της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης. Μόνο που η ντόπια αστική τάξη έχει οδηγήσει την χώρα στην χρεοκοπία και αναμφίβολα θα το ξανακάνει. Αυτή η λεγόμενη διαπραγμάτευση έχει σαν κεντρικό ζητούμενο το ευρώ των αστών, την ευρωζώνη των πολυεθνικών και την παραμονή της χώρας μας σε αυτήν. Από αυτή την διαπραγμάτευση τόσο ο εργαζόμενος κόσμος, όσο και ο τόπος δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν, αντίθετα έχουν και άλλα πολλά να χάσουν. Για τον εργαζόμενο, “‘έπαθλο” θα είναι ίσως κάποια ψίχουλα “ανθρωπιστικής” ελεημοσύνης, η υπόσχεση για καλύτερες μέρες “από του χρόνου” και επιχείρημα πως “γλιτώνουμε τα χειρότερα”.. Για τα μεγάλα αστικά συμφέροντα, που βούλιαξαν κυριολεκτικά την χώρα, ένα ακόμα κέρδος, η ασφάλεια και οι δουλειές τους μέσα στην “αγία οικογένεια” του ευρώ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ των πολέμων και των καταστροφών.
Η ΕΡΓΑΚ μπροστά στην Πρωτομαγιά καλεί τους άνεργους, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε ενιαίο μέτωπο αγώνα: Δουλειά για όλους, η εργασία είναι δικαίωμα. Εργασία μόνιμη και πλήρης, όχι ελαστική, περιστασιακή η και ανασφάλιστη. Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων. Άμεση ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού, των επιδομάτων ανεργίας και των συντάξεων πείνας. Μαχητική διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων με κατακτήσεις. Το αίσχος που συνέβει στην περίπτωση της σύμβασης στην ΔΕΗ, που μια στοιχειώδης ωφέλεια των εργαζομένων, αντιμετωπίστηκε σαν “σκάνδαλο” απο την αντεργατική προπαγάνδα, δεν πρέπει να περάσει και γενικότερα η αντεργατική αστική και νεοφιλελεύθερη τρομοκρατία πρέπει να “σπάσει τα μούτρα της” απο την ταξική εργατική αγωνιστική ενότητα. Εργασιακή αποκατάσταση όλων των απολυμένων – άμεσο άνοιγμα της ΕΡΤ. Πραγματική βελτίωση των κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών, με επαρκείς δημόσιες χρηματοδοτήσεις, δωρεάν και με πλήρη πρόσβαση για όλους, άνεργους, νέους, εργαζόμενους, μετανάστες. Στήριξη στην δημόσια υγεία – παιδεία – πολιτισμό – αθλητισμό. Η ΕΡΓΑΚ καλεί όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα σε ένα κεντρικό μέτωπο αγώνα που έχει σήμερα, τώρα, προτεραιότητα. Να ανατραπεί η αστική εργοδοτική τρομοκρατία τόσο στους χώρους δουλειάς – όσο και σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο. Να σηκώσουμε ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεων και να ανεβάσουμε ακόμα ψηλότερα τις προοπτικές της κοινωνικής προόδου και της εργατικής εξουσίας. Ο εργαζόμενος κόσμος στο επίκεντρο, αυτό είναι το σύνθημα.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι – άνεργοι – συνταξιούχοι
Ο δρόμος που ακολουθεί η κυβέρνηση, του υποτιθέμενου “έντιμου συμβιβασμού” με τα ξένα κέντρα, ακόμα και εάν ευοδωθεί, θα καταλήξει σύντομα σε μια νέα συμφωνία – μνημόνιο. Είναι βέβαιο, πως απο μία τέτοια εξέλιξη, ο μεγάλος χαμένος θα είναι (και πάλι) η εργατική τάξη της χώρας μας, οι νέοι και οι νέες, οι άνεργοι που θα παραμείνουν άνεργοι και – όλοι μαζί – εξαθλιωμένοι. Ο δρόμος για την εργατική κοινωνική ανακούφιση και την πορεία προς την ευημερία, είναι ο δρόμος μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής που οδηγεί σε μια Ελλάδα πραγματικά ανεξάρτητη και παραγωγική, με εργατική λαϊκή κυριαρχία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η ταξική πάλη θα ενταθεί και η εργατική αντίσταση πρέπει να δυναμώσει και θα δυναμώσει. Και ενώ η κυβέρνηση “διαπραγματεύεται” με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους εκπρόσωπους των πολυεθνικών, ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ σιωπούν εκκωφαντικά, σιωπούν μέσα στη συνειδητή ανυπαρξία τους. Για τα συμφέροντα της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης, διαπραγματεύον
ται και αγωνίζονται πολλοί και διάφοροι του λεγόμενου “εθνικού μετώπου”. Μην ξεχνάμε τον ΣΕΒ, τους τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβους και εισαγωγείς, τους μεγαλοξενοδόχους, τα μεγάλα ΜΜΕ και τους ιδιοκτήτες τους. Μην ξεχνάμε τους Σαμαράδες – Βενιζέλους – Μητσοτάκηδες- Θεοδωράκηδες – χρυσαυγίτες – Καρατζαφέρηδες και λοιπούς. Για τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων της χώρας δεν “διαπραγματεύεται” ούτε ασχολείται κανείς. Οι εργαζόμενοι αποτελούν τα δεδομένα θύματα. Από την άλλη, οι διασπαστικές πολιτικές και πρακτικές του ΠΑΜΕ και συνολικά η πολιτική και η στάση του, ούτε οδηγούν, ούτε εμπνέουν.
Επιτακτικά και ολοζώντανη ορθώνεται μπροστά μας η κατάσταση, η πραγματικότητα. Με αφετηρία την εργατική πρωτομαγιά του 2015, η ΕΡΓΑΚ καλεί τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν μαζικά στα Σωματεία τους και τα τα μετατρέψουν σε ανεξάρτητα κέντρα αγώνα, συλλογικότητας, ταξικής ενότητας, αλληλεγγύης και δημοκρατικών διαδικασιών. Ότι και αν κάνουν, το μέλλον ανήκει στην εργατική τάξη, γιατί μόνο αυτή μπορεί να δημιουργήσει. Το δυνάμωμα της εργατικής παρουσίας, της παρουσίας του εργατικού κινήματος στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, δεν είναι μόνο προϋπόθεση για την επιβίωση. Είναι και ιστορικό καθήκον, είναι και κοινωνική αποστολή με ρίζες βαθιές και ποτισμένες με το αίμα των νεκρών εργατών του ταξικού αγώνα εδώ και σε όλο το κόσμο. με το αίμα των αγωνιστών της κοινωνικής προόδου, της εργατικής σοσιαλιστικής εξουσίας.
