Η ομιλία
Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, θα ήθελα να χαιρετίσω τη 18η Γενική Συνέλευση σας και να ευχηθώ καλή επιτυχία στις εργασίες σας.
Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που εκπροσωπώ τον ΣΥΡΙΖΑ στη Γενική σας Συνέλευση, αφού και πέρσι, στις 6 Απρίλη, είχαμε ξανασυναντηθεί στο ίδιο μέρος, όπως και σήμερα.
Το τονίζω αυτό, διότι τότε είχαμε τοποθετηθεί, ως ΣΥΡΙΖΑ, λίγες μέρες μετά την ψήφιση ενός πολυνομοσχεδίου (της περίφημης “εργαλειοθήκης” του ΟΟΣΑ, που η τότε κυβέρνηση είχε κρίνει σκόπιμο να την εντάξει εξ ολοκλήρου και κατά γράμμα στην ελληνική νομοθεσία).
Τότε, είμαι βέβαιος ότι θυμάστε, πως ανάμεσα στις εκατοντάδες ρυθμίσεις του νόμου 4254/2014 πλέον ήταν:
• Η κατάργηση του θεσμού της θεώρησης τιμών.
• Η προώθηση των αστικών μισθώσεων για την ενοικίαση βιλών ή διαμερισμάτων.
• Η εισαγωγή της έννοιας των μονοκατοικιών ως τουριστικών επαύλεων από τον ν. 4179/2013 και η επακόλουθη μείωση των απαιτούμενων τ.μ. για την αδειοδότηση τους (από 100 τ.μ. σε 80 τ.μ.).
• Η άρση της υποχρεωτικότητας εγγραφής σε επιμελητήρια ανοίγουν το δρόμο στην καταστροφή της δραστηριότητας σας.
Ενδιάμεσα, πέρασε ο δεύτερος τουριστικός νόμος της κυβέρνηση Σαμαρά, ο 4276, πάνω στον οποίον “πάτησε” ένας άλλος, άσχετος με τον τουρισμό νόμος, ο 4306, για να φέρει στην επιφάνεια τον αντικαταστάτη της “καρτέλας”: το “αυτοκόλλητο”. Υπεύθυνος για τη διαδικασία χορήγησης “αυτοκόλλητου” είναι ο ΣΕΤΕ, σύμφωνα με την σχετική υπουργική απόφαση, η οποία σημειωτέον υπογράφηκε, όπως και αρκετές άλλες, μερικές μέρες πριν τις εκλογές.
Ωστόσο, σε αυτό πρέπει να συνομολογήσουμε πως έχουμε μια κατάσταση που δεν είναι ορθή. Δηλαδή για ποιο λόγο δε θέλαμε την “καρτέλα” και θέλαμε το “αυτοκόλλητο”; Για ποιο λόγο αποστερήσαμε από τη ΣΕΕΔΔΕ εν προκειμένω ένα σοβαρό συνδικαλιστικό και λειτουργικό έσοδο; Να συζητήσουμε αν το κόστος ήταν βαρύ για τους μικρούς επιχειρηματίες, αλλά τουλάχιστον τότε πήγαινε στη Συνομοσπονδία τους, στη συλλογική συνδικαλιστική τους έκφραση. Τώρα;
Αν και είμαι σίγουρος πως το συγκεκριμένο ζήτημα είναι κυρίαρχο στις προτεραιότητες της υπουργού, θα ήθελα να προχωρήσω τις σκέψεις μου λίγο παραπέρα: παρότι το Ειδικό Σήμα Λειτουργίας, το “αυτοκόλλητο”, η πιστοποίηση και η κατάταξη είναι διαδικασίες αυτή τη στιγμή ξεχωριστές, που τις έχουν αναλάβει διαφορετικοί μεταξύ τους φορείς, εν τέλει δεν αφορούν όλες το πως το κράτος ρυθμίζει τη νόμιμη διάθεση και λειτουργία καταλυμάτων, πως το κράτος εννοεί τη λέξη “κατάλυμα”;
Με αυτή την έννοια, αποτελούν όχι απλώς μεταξύ τους συνδεόμενες γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά μια ενότητα της τουριστικής στρατηγικής, η οποία πρέπει να επιβλέπεται, να σχεδιάζεται και να ρυθμίζεται από το κράτος ενιαία, προς όφελος του πολίτη, του επιχειρηματία και του τουρίστα.
Βεβαίως, αυτή δεν είναι η μόνη ανορθολογική κατάσταση που υπάρχει στον υποκλάδο των τουριστικών καταλυμάτων.
Εξίσου ανορθολογική –αν και με διαφορετικά κίνητρα και προθέσεις– είναι η κατάσταση με την ασφάλιση των μικρών επιχειρήσεων: κάποια ενοικιαζόμενα ασφαλίζονται στον ΟΓΑ, κάποια στον ΟΑΕΕ, κάποια στον ΟΑΕΕ εκτός αν ο ιδιοκτήτης είναι εγγεγραμμένος στο Αγροτικό Μητρώο, κάποια στον ΟΑΕΕ ακόμα κι αν ο ιδιοκτήτης έχει κύρια ασφάλιση σε άλλο φορέα, κτλ. Μύλος!
Η κυβέρνηση μας είναι σαφέστατα υπέρ των μεταρρυθμίσεων εκείνων που απλοποιούν τις γραφειοκρατικές διαδικασίες (ξεκινώντας από τη φορολογία και την ασφάλιση) προς όφελος του πολίτη. Είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε ένα νέο πλαίσιο ή τουλάχιστον μια νέα ρύθμιση, βάσει της οποίας θα ασφαλίζονται τα ενοικιαζόμενα δωμάτια στο σύνολο τους και χωρίς εξαιρέσεις.
Κατά τα άλλα, πρέπει να πρυτανεύσει και η κοινή λογική, η οποία θα λαμβάνει υπόψη, ανάμεσα στα άλλα, και τον σκληρά εποχικό χαρακτήρα της τουριστικής δραστηριότητας. Δυστυχώς, η Ελλάδα μαστίζεται από οξύτατη εποχικότητα, το οποίο δημιουργεί, ακόμα και υπό τις ευνοϊκότερες, σταθερότερες και ασφαλέστερες συνθήκες, προβλήματα στην κάλυψη υποχρεώσεων προς την εφορία, προς τα ασφαλιστικά ταμεία, προς τους εργαζόμενους, προς τις τράπεζες, προς τη ΔΕΗ, κτλ. Η εποχικότητα του τουρισμού, όσο προσπαθούμε να αμβλύνουμε και την ίδια και τις επιπτώσεις της, μας αναγκάζει να καταφύγουμε σε λύσεις με δυναμική και ελαστικότητα.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Από την τελευταία φορά πέρσι που βρεθήκαμε εδώ, έχουν αλλάξει πολλά. Κατά μια έννοια, δεν έχω σήμερα τόσο δ
ύσκολο έργο όσο πέρυσι, γιατί είμαι σίγουρος πως η υπουργός είναι έτοιμη να σας ακούσει και να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες.
Προσωπικά χαίρομαι που βλέπω πολλές σκέψεις να ωριμάζουν – όπως τη μετάβαση προς το Τουριστικό Επιμελητήριο, μια πρόταση που ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε ως αίτημα μέσα από τον κόσμο του τουρισμού και η οποία νομίζω ότι προχωράει.
Όμως έχουμε πολλές προκλήσεις ακόμα να αντιμετωπίσουμε:
• Να μάθουμε να συνεργαζόμαστε. Δεν ξέρω αν αυτό θα πάρει το χαρακτήρα ενός Τοπικού Συμφώνου ή συνεταιριστικών επιχειρηματικών σχημάτων κοινωνικού χαρακτήρα, με στόχο την προστασία, ανάδειξη, ανάπτυξη και διαχείριση των τουριστικών πόρων, αλλά και τη συνεργασία μεταξύ μη ομοειδών συμπληρωματικών μεταξύ τους κλάδων
• Να ξανακάνουμε τον τουρισμό, μέσω της επανέναρξης των προγραμμάτων “Κοινωνικού Τουρισμού” υπόθεση και των Ελλήνων εργαζόμενων – αυτών που στήριζαν πάντα τη ραχοκοκαλιά της εγχώριας τουριστικής επιχειρηματικότητας: το ενοικιαζόμενο δωμάτιο.
• Να εξορθολογήσουμε το ΦΠΑ ανάμεσα στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, ανάμεσα στη διαμονή και στην εστίαση, ανάμεσα στην εγχώρια παραγωγή και στην τουριστική κατανάλωση, ανάμεσα σε εμάς και των μέσο όρο των γειτονικών μας χωρών. Πάντως, επειδή κάποιες μνήμες είναι νωπές, αύξηση του ΦΠΑ σε κάποιο κρυφό mail υπουργού στην κυβέρνηση μας δεν πρόκειται να βρείτε!
Νομίζω πως πρέπει να ξανανοίξουμε λοιπόν κάποια από αυτά τα θέματα στη σημερινή μας συζήτηση, γιατί ακριβώς έχουν ωριμάσει. Το σημαντικότερο είναι όμως πως υπάρχει και μια σαρωτική αλλαγή σε κεντρικό επίπεδο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι εδώ, ξεκινώντας με μια δέσμευση: να είμαστε η πρώτη κυβέρνηση που δε θα βρίσκεται απέναντι σας ή μόνο με μερικούς και συγκεκριμένους, αλλά στο πλευρό του καθενός από εσάς.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
