Η διακήρυξη
Για Σωματείο ενωτικό – δημιουργικό – ανοιχτό – αποτελεσματικό – αγωνιστικό.
Για μια Αριστερά με συνέπεια λόγων και έργων, που θα έρχεται σε ρήξη και όχι σε «ενότητα» με το συμβιβασμό
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
οι φετινές εκλογές του σωματείου για την ανάδειξη αντιπροσώπων για το Δ.Σ. βρίσκουν την εκπαίδευση, τον κλάδο και γενικότερα την ελληνική κοινωνία σε μια δύσκολη κοινωνική και οικονομική κατάσταση, ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης και ασταμάτητης επίθεσης του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου στα εργασιακά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού, η οποία συνοδεύεται και με ένταση της φασιστικοποίησης στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Η εξάρτηση της χώρας μας από τα ξένα κέντρα και συμφέροντα ολοένα αυξάνεται και οι συνέπειες αυτής της πραγματικότητας εκφράζονται παντού, φυσικά και στον τομέα της εκπαίδευσης.
Η δικομματική κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ, ακολουθώντας της επιταγές της τρόικας (Ε.Ε. – Ε.Κ.Τ – Δ.Ν.Τ.) και των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της Ε.Ε., στο πλαίσιο του βαθέματος της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας, έχει βάλει στο στόχαστρο κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους και ως εκ τούτου και το δημόσιο σχολείο.
Ο κλάδος μας το προηγούμενο διάστημα δέχτηκε απανωτά πλήγματα με τις καταργήσεις ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ και τις διαθεσιμότητες-απολύσεις των συναδέλφων μας, με την αύξηση του ωραρίου, με τις μειώσεις στους μισθούς, με την κακόφημη αξιολόγηση, με το «Νέο Λύκειο»-εξεταστικό κέντρο των ταξικών φραγμών κλπ. Ταυτόχρονα τα σχολεία αδειάζουν από μόνιμους εκπαιδευτικούς στη θέση των οποίων προσλαμβάνονται ωρομίσθιοι ή αναπληρωτές, που και αυτοί συχνά δεν επαρκούν ποσοτικά να καλύψουν τα κενά. Όλα τα παραπάνω μετατρέπουν τα σχολεία σε ένα περιβαλλον εργασιακής ανασφάλειας, χειροτερεύουν τις εργασιακές σχέσεις και διευρύνουν την ελαστική και την ανασφάλστη εργασία εντός του δημοσίου (πχ εκπαιδευτές ΣΔΕ). Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, οι διαδικασίες της αξιολόγησης, πού ήδη προωθούνται στα σχολεία, εντείνουν αυτή την ανασφάλεια, αφού πλέον είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι βασικός στόχος της αξιολόγησης δεν ειναι άλλος από την δημιουργία ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τη σταδιακής άρση της μονιμότητας και των απολύσεων και την μισθολογική μας καθήλωση.
Η Πορεία Αριστερή Εκπαιδευτικών ιδρύθηκε το 2009, αναπτύσσεται και δρα πλέον πανελλαδικά, θεωρώντας ότι όπως η επίθεση που δεχόμαστε είναι σχεδιασμένη και οργανωμένη, οργανωμένη θα πρέπει να είναι και η απάντηση.
Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση που δημιουργεί η αντεργατική-αντιλαϊκή επίθεση, χρειάζεται μαζικός, μαχητικός, ενωτικός, ανυποχώρητος αγώνας, σε ρήξη με τις δυνάμεις του κατεστημένου και όσους άμεσα ή έμμεσα εξυπηρετούν την κυρίαρχη πολιτική. Χρειάζεται πολιτική – ιδεολογική και ουσιαστική αναβάθμιση – ανασυγκρότηση στην λειτουργία και δράση των Σωματείων.
Όσοι ασχολούμαστε με την εκπαίδευση τα προηγούμενα χρόνια είδαμε πού οδήγησαν οι συμβιβασμένες ηγεσίες είτε αυτές είχαν δεξιό, είτε κεντρώο, είτε αριστερό προσωπείο, οι οποίες ενωμένες ή «διασπασμένες» τελικά συμφωνούσαν στην αποκλιμάκωση των αγώνων.
Ειδικά στην ΕΛΜΕ Κέρκυρας χρειάζεται μια νέα, ισχυρή φωνή και παρουσία, με δημιουργική, ενωτική – συσπειρωτική κατεύθυνση, που να προασπίζει τα συμφέροντα του συνόλου των καθηγητών, μονίμων, αναπληρωτών, ωρομισθίων κλπ., έξω από παζάρια και ευκαιριακές – καιροσκοπικές συμμαχίες. Με ανοιχτή αντίληψη και συμπεριφορά απέναντι στο κλάδο και έξω από πρακτικές παρασκηνίων, μαγειρεμάτων, «ετερόκλητων συμμαχιών» – εσωκομματικών λογαριασμών κλπ που σήμερα – δυστυχώς – κυριαρχούν και αναπαράγονται από συγκεκριμένες ομάδες και παρατάξεις, αποδυναμώνοντας τον κλάδο και κρατώντας τον αιχμάλωτο και σε συνθήκες παρακμιακού τύπου. Καμία εμπιστοσύνη σε όσους που από τη μια μιλούν για «επαναστάσεις» και εκστομίζουν «αντικαπιταλιστικές» κορώνες και από την άλλη δεν στηρίζουν ούτε στο ελάχιστο τους αγώνες των εργαζομένων, δεν προκηρύσσουν απεργίες – κινητοποιήσεις με όρους νίκης, διασπούν τεχνητά το εργατικό κίνημα. Χρειάζεται ρήξη με τις κυρίαρχες παρατάξεις που αποδυναμώνουν τον αγώνα των εργαζομένων.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
πρέπει ΤΩΡΑ να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Η ευθύνη μας για το μέλλον του Δημόσιου Σχολείου είναι τεράστια. Τώρα πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αντισταθούμε μαζικά στη λαίλαπα των σχεδιασμών της ξένης και της εγχώριας Τρόικας. Η απάντησή μας θα πρέπει να είναι άμεση, μαζική κ
αι ανυποχώρητη.
– Όχι στις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων – Να γυρίσουν πίσω οι απολυμένοι
– Όχι στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών.
– Καμιά νέα μείωση του μισθού μας. Να καταργηθεί το Ενιαίο Μισθολόγιο-Βαθμολόγιο (Ν. 4024/11).
– Να σταματήσουμε την αξιολόγηση που ετοιμάζουν για τους δημόσιους υπαλλήλους και συγκεκριμένα για τους εκπαιδευτικούς.
– Να βγει τώρα και με δική της απόφαση η χώρα μας από τους οικονομικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ – Τρόικα.
