Στις αρχές του περασμένου αιώνα, η απομακρυσμένη Αλάσκα «ενώθηκε» με τον τότε σύγχρονο κόσμο, μέσω του σιδηροδρόμου. Ένα κολοσσιαίο έργο, για το οποίο έχυσαν ιδρώτα και πάρα πολλοί Έλληνες, οι οποίοι βρέθηκαν στην άλλη γωνιά της Γης για ένα καλό μεροκάματο. Όταν, μετά από χρόνια, το έργο ολοκληρώθηκε, σχεδόν οι περισσότεροι επέστρεψαν στην πατρίδα.
Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες της Αλάσκας, δε μπορούσαν να συγκριθούν με τον ελληνικό ήλιο και τη μεσογειακή νοοτροπία. Ένα νέο κύμα μετανάστευσης όμως ξανάρχισε, όταν ανακαλύφθηκαν πετρέλαιο και χρυσός. Και πάλι όμως οι μετανάστες δεν έμεναν επί μακρόν. Το τρίτο –και τελευταίο- κύμα έφτασε στην Αλάσκα μετά το 1986 για τη δημιουργία ενός τεράστιου αγωγού πετρελαίου και ζητήθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Σήμερα η ελληνική κοινότητα στην Αλάσκα αριθμεί περίπου 70 οικογένειες, που ζουν σκόρπιες στην τεράστια, αχανή περιοχή. Οι περισσότεροι διατηρούν εστιατόρια, δουλεύοντας δύσκολα ωράρια για να κρατήσουν τα μαγαζιά. Έχουν δημιουργήσει όμως καλό όνομα και κέρδισαν τον σεβασμό της τοπικής κοινωνίας. Υπάρχουν όμως αρκετοί που κάνουν επιτυχημένη καριέρα και σε αλλά επαγγέλματα με εξίσου μεγάλη επιτυχία.
Ο βασιλιάς της φέτας είναι Κερκυραίος
Ο Τεντ Κουρής κατάγεται από την Κέρκυρα, είναι Έλληνας δεύτερης γενιάς και βρέθηκε στην Αλάσκα πριν από τριάντα και πλέον χρόνια αναζητώντας καλύτερη τύχη στην Αμερική. Σήμερα είναι ιδιοκτήτης μιας από της μεγαλύτερες εταιρείες διακίνησης εμπορευμάτων και προμηθειών εστιατορίων. Είναι ο μοναδικός που φέρνει στο βορινότερο σημείο του δυτικού ημισφαιρίου την ελληνική φέτα. Έχει 500 πελάτες και ελέγχει το 45% της αγοράς, στέλνοντας εμπορεύματα στις πιο απομακρυσμένες περιοχές με αεροπλάνα, όταν οι άλλοι δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Ο Τέντι, όπως τον φωνάζουν οι ομογενείς, διανύει την εβδόμη δεκαετία και συνεχίζει να διευθύνει σαν ένας έφηβος. Στις εγκαταστάσεις της εταιρείας του πάντα πηγαίνει πρώτος και φεύγει τελευταίος. Η γυναίκα του, Αμερικανίδα, ελέγχει τα πάντα από το γραφείο ενώ ο ίδιος αναλαμβάνει τις συναλλαγές. Το γραφείο του γεμάτο από τρόπαια «όταν ήμουν νέος μου άρεσε το κυνήγι και το ψάρεμα», λέει, ενθυμούμενος τι του είχε κάνει εντύπωση όταν είχε έρθει στην Αλάσκα την πρώτη φορά: ήταν η απόλυτη ησυχία! «Δουλέψαμε και δουλεύουμε σκληρά, προσθέτει, για να είμαστε πρώτοι, άλλωστε έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας. Όταν ξεκίνησαν όλα, με βοήθησαν και τα αδέλφια μου, δουλεύαμε πολλές ώρες, ο ένας αδελφός είχε καΐκι και προμήθευε την αγορά με σολομούς». Ο Τέντι έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων και δεν είναι τυχαίο ότι οι ντόπιοι επιχειρηματίες τον εμπιστεύονται.
Ο Κερκυραίος σύμβουλος του πρωθυπουργού
Ο Βασίλης Γιαλοψός, είναι ένας νεαρός, παιδί πρώτης γενιάς με καταγωγή από την Κέρκυρα. Ο πατέρας του εστιάτορας ενώ ο Βασίλης εργάζεται στο υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών της Αλάσκας, στις δημόσιες σχέσεις και επίσης είναι σύμβουλος του υπουργού.«Υπάρχει μια περίεργη κατάσταση με την πολιτική, λέει. Τον πολίτη τον ενδιαφέρει να έχει λυμένα τα καθημερινά προβλήματα, την δικαιοδοσία τον οποίων έχει η τοπική εξουσία δηλ. οι δήμοι . Δεν απευθυνόμαστε στην κεντρική εξουσία για τα προβλήματα που άπτονται της καθημερινότητάς μας. Σήμερα το 90% είναι έσοδα από το πετρέλαιο, οπότε υπάρχει δυνατότητα να έχουμε λεφτά για πολλά έργα στην τοπική κοινωνία. Ένα βασικό ζήτημα είναι να πείσουμε τον κόσμο ότι δεν μπορούν όλοι να γίνουν τραπεζίτες που βγάζουν το χρόνο 70 χιλ., πρέπει να στρέψουμε την νεολαία προς την τεχνολογική εκπαίδευση, επαγγέλματα που θα απορροφηθούν άμεσα στην εξόρυξη πετρελαίου, ο οξυγονοκολλητής για παράδειγμα, έχει ετήσιες απολαβές 120 χιλ.».
Ο πατέρας μου, λέει, ήρθε από την Κέρκυρα και ασχολήθηκε με εστιατόρια, εγώ όταν τέλειωσα το σχολείο ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής και του ζήτησα να με στείλει στην ακαδημία του Ολυμπιακού στην Αθήνα . Ο πατέρας με έστειλε στην Αθήνα αλλά μου έβαλε έναν όρο ότι έπρεπε να σπουδάσω . Ποδοσφαιριστής βέβαια δεν έγινα, έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τις προπονήσεις, τέλειωσα όμως το αμερικανικό κολέγιο. Πάντα θα θυμάμαι τις βόλτες στην παραλία, τα ηλιοβασιλέματα, το Πανευρωπαϊκό που κερδίσαμε το 2004 και την Ολυμπιάδα. Μετά γύρισα στην Αμερική πάλι για σπουδές, δούλευα για να πληρώσω τα δίδακτρα, αναδείχτηκα πρώτος στο πανεπιστήμιο σε θέματα πολιτικών συζητήσεων. Ταξίδεψα σε άλλες πολιτείες και πήρα μέρος σε εθνικούς διαγωνισμούς που οργάνωναν τα πανεπιστήμια, δυο χρονιές βγήκα πρώτος. Όταν τελείωσα, με το βιογραφικό μου, δούλεψα στη Βουλή στο γραφείο μιας βουλευτίνας από το Άνκορατζ».
*Με πληροφορίες από την eleftheria.gr
To κείμενο δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη CorfuFreePress.
