Η ανακοίνωση
Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ εύχεται στους συναδέλφους καλή και δημιουργική νέα σχολική χρονιά. Είναι αλήθεια ότι η περίπλοκη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας τα χρόνια της κρίσης, σε συνδυασμό με την κατάδηλη πλέον ανεπάρκεια του συνδικαλιστικού κινήματος που ζήσαμε και σε όλες του τις εκδοχές, να υπερασπιστεί τον κόσμο της εργασίας απέναντι στην πρωτοφανή επίθεση που δέχεται, δεν είναι λόγος να μας κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξους. Ωστόσο διατηρούμε την πεποίθηση ότι η κοινωνία αργά ή γρήγορα θα γεννήσει τις συλλογικότητες που απαιτεί η εποχή και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Σε εποχές μεταβατικές, όπως είναι η δική μας, είναι δύσκολο και συχνά επώδυνο, να αποδεχθεί κανείς ότι το παλιό πεθαίνει και ακόμη πιο δύσκολο να αναγνωρίσει το νέο που γεννιέται, όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για όποιον πιστεύει ότι όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Σπίθες αγωνιστικότητας υπάρχουν, η περσινή χρονιά είναι μία απόδειξη γι΄αυτό. Δώσαμε έναν τίμιο αγώνα ενάντια στις απολύσεις συναδέλφων μας, στην αξιολόγηση, στην υποβάθμιση και την απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης. Δεν κερδίσαμε, αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να αντισταθούμε απέναντι στη βαρβαρότητα και τον πρωτοφανή αυταρχισμό, αλλιώς θα χάναμε σίγουρα κυρίως και πάνω απ΄όλα ηθικά. Τη νέα χρονιά μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα ακόμη στην κατεύθυνση που θα ξεκαθαρίζει τον τρόπο με τον οποίο η αγανάκτηση του κόσμου θα βρει δημιουργική και αποτελεσματική διέξοδο. Μιλήσαμε στην αρχή για την ανεπάρκεια του συνδικαλιστικού κινήματος, πίσω όμως απ΄αυτήν υπάρχει η αδυναμία πολιτικής αντιπρότασης απέναντι στην πολιτική των μνημονίων τέτοια που θα ενώνει, θα ενεργοποιεί και θα εμπνέει τους εργαζόμενους. Δυστυχώς λείπει η αφήγηση μίας νέας προοπτικής για τη χώρα και το λαό της, που η εποχή επιβάλει να έχει δύο χαρακτηριστικά:
• Να είναι ριζοσπαστική που σημαίνει ότι πρέπει να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία της σύγκρουσης που απαιτούνται, ώστε να ανατραπεί το σημερινό πολιτικό-οικονομικό πλαίσιο και οι δυνάμεις τις εργασίας να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
• Να είναι ρεαλιστική που σημαίνει ότι πρέπει να κατανοεί τους εγχώριους και διεθνείς συσχετισμούς, όχι για να ενσωματωθεί στη σημερινή κατάσταση, ούτε για να δραπετεύσει στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, αλλά για να προχωρήσουμε αποτελεσματικά και τώρα στο δρόμο της ρήξης με αυτό που ζούμε.
Αυτό το δίπολο ριζοσπαστισμού-ρεαλισμού δεν καταγράφεται με επάρκεια σε καμία από τις προτάσεις που διεκδικούν μία άλλη λύση για τον τόπο και αυτός είναι ο λόγος που επικρατεί είτε η ηττοπάθεια στον κόσμο, είτε ενισχύεται η λογική της ανάθεσης, που σε μία μορφή της εκφράζεται με την προσδοκία ότι με μία ψήφο μπορούμε να απαλλαγούμε από όσα υφιστάμεθα. Πιστεύουμε στη συλλογική σοφία και δεν συμμεριζόμαστε απαξιοτικές απόψεις, που ακούγονται από έντιμους εργαζόμενους και αποδίδουν το σημερινό τέλμα στον κόσμο και τη συμπεριφορά του. Τη διετία 2010-2012 ο κόσμος έδειξε εξαιρετικά ανακλαστικά. Δυστυχώς έλειπε το πολιτικό υποκείμενο που την ενεργή αγανάκτηση θα την έκανε ένα μαχητικό ανατρεπτικό κοινωνικοπολιτικό ρεύμα, που θα ακύρωνε τα σχέδια της ντόπιας και της ξένης ολιγαρχίας.
Χάθηκε μία ιστορική ευκαιρία, όμως τίποτε ακόμη δεν έχει κριθεί. Ο καπιταλισμός διανύει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις στη ιστορία του.
Απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα που θέλουν να σπρώξουν τον τροχό της ιστορίας πίσω σε σκοτεινές εποχές, υπάρχει η βούληση των λαών που ζητούν εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και απελευθέρωση. «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ» λέει ο ποιητής, πάνω απ΄όλα όμως θέλει να πετάξουμε όλοι και ο καθένας χωριστά κομματικούς και παραταξιακούς μανδύες και να μιλήσουμε από την αρχή για όλα όσα μας πληγώνουν, αλλά και μας ενώνουν. Εμείς η ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ αυτό το κάναμε πράξη με κόστος και χωρίς να μετανιώνουμε γι΄αυτό.
Το στοίχημα που βάλαμε ήταν να συναντηθούμε και με άλλους που βλέπουν το αδιέξοδο της σημερινής πολιτικής και συνδικαλιστικής πραγματικότητας, πιστεύουν στη συλλογική δράση και αναζητούν λύση τώρα με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι των ολιγαρχών του πλούτου.
Οι κομματικοί και παραταξιακοί μηχανισμοί είναι βέβαιοι πως «όποιος βγαίνει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος». Μπορεί να είναι έτσι, όμως το να σιωπάς παρότι διαπιστώνεις ότι ο πολιτικός και συνδικαλιστικός λόγος δεν ακουμπ
άει την ψυχή των εργαζομένων και δεν τους κινητοποιεί την ίδια στιγμή που καταστρέφονται, που ξεπουλιέται ο τόπος, που οι νέοι μας μαζικά ξενιτεύονται, τότε η σιωπή σου δεν είναι μόνον έγκλημα είναι συνενοχή.
Γι΄αυτό θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες, πράττοντας αυτό που μας υπαγορεύει ο νους και η καρδιά μας, πιστεύοντας ότι αυτοί που συμμερίζονται την αγωνία μας είναι πολλοί, πάρα πολλοί.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ
