Η ανακοίνωση
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι στο Δήμο Κέρκυρας
Η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει σε όλη τη Ευρώπη με κύρια θύματα τους εργαζόμενους, τους νέους και πλατιά λαϊκά στρώματα. Οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και διαμάχες μεταξύ ΗΠΑ – ΕΕ και Ρωσίας οξύνονται και φτάνουν απροκάλυπτα πια, στον πόλεμο (Ουκρανία) για το μοίρασμα αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς ενέργειας κλπ.
Η συγκυβέρνηση της χώρας μας, δεμένη στο άρμα της ΕΕ συμμετέχει σ’ αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, φέρνοντας τις συνέπειες του. . . αντίστοιχου Ρωσικού εμπάργκο (κατά της ΕΕ) και στην μικρομεσαία αγροτιά της χώρας μας με ανυπολόγιστο κόστος και οικονομική καταστροφή.
Με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, οι πολιτικές των μνημονίων των τελευταίων χρόνων με τις ανατροπές που επιφέρουν διαρκώς στην αξία της εργατικής δύναμης (μισθοί), στις εργασιακές σχέσεις, στην εκτίναξη της ανεργίας κλπ, αποκαλύπτουν με οδυνηρό τρόπο σε όλο και πιο πλατιά λαϊκά τμήματα που πρόσβλεπαν με αυταπάτες στο Ευρωενωσιακό «θαύμα», . . .πως τα πράγματα δεν ήταν έτσι.
Οι συνεχιζόμενες ιδιωτικοποιήσεις της λαϊκής περιουσίας (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, συγκοινωνίες-οδικά δίκτυα, αεροδρόμια, λιμάνια, γη, ορυκτός πλούτος κλπ) και η παράδοσή τους στην κερδοφορία των μονοπωλιακών και επιχειρηματικών ομίλων, φανερώνουν ότι η πολιτική αυτή είναι σχεδιασμένη και μελετημένη έτσι ώστε από την καπιταλιστική κρίση να βγει αλώβητο το κεφάλαιο και μόνον.
Η πολιτική αυτή, είναι κομμένη και ραμμένη χρόνια πριν απ’ την ίδια την ΕΕ και εδράζεται πρωταρχικά στην συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) που ψηφίστηκε από τα Ελληνικά κόμματα που πίνουν νερό στον Ευρωμονόδρομο (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝσυριζα-Πολ. Άνοιξη) και στις μετέπειτα συνθήκες που ακολούθησαν.
Στην «Λευκή» και «Πράσινη βίβλο», στην συνθήκη της Λισσαβόνας έχουν την απαρχή τους οι σημερινές μνημονιακές πολιτικές της περιστολής των κοινωνικών δαπανών (Υγεία – Παιδεία – Πρόνοια), η διαρκής διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, οι αυξήσεις των ορίων ηλικίας για σύνταξη, η συνεχιζόμενη πολιτική απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Στην Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π.) της ΕΕ βρίσκονται οι αιτίες της διάλυσης και καταστροφής εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών και της εγχώριας αγροτικής βιομηχανίας.
Το κεντρικό κράτος για να υλοποιήσει αυτή την πολιτική της ΕΕ ως την τελευταία πόλη και χωριό χρησιμοποιεί και την τοπική αυτοδιοίκηση (Δήμους και Περιφέρειες), παλιότερα με τον νόμο «Καποδίστρια», σήμερα με τον πιο αντιδραστικό νόμο «Καλλικράτη».
Η εφαρμογή του «Καλλικράτη» στα 4 χρόνια που πέρασαν, φανέρωσε περίτρανα ότι η τοπική αυτοδιοίκηση αποτέλεσε τον μοχλό για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που υλοποιήθηκαν και συνεχίζονται: Ιδιωτικοποιήσεις – εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και κοινωνικών δομών, αυξήσεις τελών και τοπικής φορολογίας, χτύπημα στο δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, μειώσεις μισθών, απολύσεις, αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων, ελαστικές σχέσεις εργασίας με 5άμηνα, ΕΣΠΑ, 2μηνα και μισθούς πείνας. Η τοπική αυτοδιοίκηση πια, αποτελεί τμήμα τοπικής διοίκησης της κυβέρνησης και της ΕΕ, αφού εφαρμόζει τις πολιτικές που υπαγορεύονται από τα πάνω, με ασφυκτικό νομικό πλαίσιο και περιορισμούς.
. . .Ο Σεπτέμβρης μπαίνει καυτός και φέρνει νέες ανατροπές στη ζωή του λαού και των εργαζομένων:
•Η υλοποίηση των «προαπαιτούμενων του κεφαλαίου», με πρώτο και κύριο την επίθεση στο Ασφαλιστικό, στην απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.
Οι χιλιάδες απολύσεις που δρομολογούνται σ’ όλο το δημόσιο και στους δήμους.
•Η συνέχιση της φοροεπιδρομής στα λαϊκά εισοδήματα.
•Οι σοβαρές ελλείψεις σε κοινωνικές υποδομές, σε Παιδεία, Υγεία – Πρόνοια.
•Η προσπάθεια της εφαρμογής της λεγόμενης «αξιολόγησης» στο δημόσιο προκειμένου να καταστήσουν ένα κράτος στρατηγείο και επιτελείο που να εξυπηρετεί την ιδιωτική επιχειρηματικότητα – κερδοφορία («Εθνική στρατηγική για τη Διοικητική μεταρρύθμιση 2014-16 Σελ. 5», μέρος του προγράμματος «Ευρώπη 2020»).
•Η προσπάθεια να υποταχθούν οι εργαζόμενοι στους στόχους της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» για το κεφάλαιο, μέσω των από καιρό σχεδιασμών για χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, της λειτουργίας των συνδικάτων-σωματείων και του κατακτημένου δικαιώματος στην απεργία.
Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα των εξελίξεων, που έρχονται
. . .
Η Δ.Α.Σ. – ΟΤΑ με αίσθημα ευθύνης προτείνει: ο Σύλλογος εργαζομένων ΟΤΑ του Δήμου Κέρκυρας είναι ανάγκη να επανασυσπειρωθεί και να απαιτήσει με μαζική ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ.
– Έξω οι Ιδιωτικές Εταιρίες απ’ την καθαριότητα.
– Καμιά σύμπραξη με ιδιώτες (Σ.Δ.Ι.Τ.) στην καθαριότητα και στη διαχείρισή της.
– Όχι στην ιδιωτικοποίηση της Δ.Ε.Υ.Α.Κ. – Διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της με χαμηλά τέλη για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Δωρεάν νερό σε άνεργους και άπορους. Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όχι πεδίο κερδοφορίας επιχειρηματικών ομίλων. Επαναπρόσληψη των απολυμένων της ΔΕΥΑΚ.
– Να εφαρμοστεί ΤΩΡΑ η θετική απόφαση του δικαστηρίου για επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων μας σχολικών φυλάκων. Παλεύουμε να παραμείνουν σε μόνιμη εργασία.
– Η νέα Δημοτική Αρχή να κάνει πράξη τις προεκλογικές δεσμεύσεις της για την αντιδραστική «αξιολόγηση» των δημοτικών υπαλλήλων και να μπλοκάρει στην π ρ ά ξ η κάθε διαδικασία εφαρμογής του αντιδραστικού νόμου 4250/14.
– Παλεύουμε για την επαναπρόσληψη των 36 συναδέλφων που απολύθηκαν τον περασμένο Φλεβάρη.
– Στήριξη και διεύρυνση των κοινωνικών δομών (Παιδικοί Σταθμοί – Βοήθεια στο Σπίτι – Κ.Η.Φ.Η. κλπ) Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Καμιά επιβολή τροφείων στις κοινωνικές δομές.
– Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια εντατικοποίησης της εργασίας υπό το πρόσχημα των «επειγουσών αναγκών» (έγγραφο της Δ/νσης Προσωπικού, κατόπιν… επιθυμίας της νέας Δημοτικής Αρχής, που στη πράξη, ήρθε να καταστρατηγήσει το θεμελιωμένο νόμιμο δικαίωμα των εργαζομένων στην κανονική άδεια και ιδιαίτερα των εργαζομένων της καθαριότητας).
Δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι επειδή τα τελευταία χρόνια αποψιλώθηκαν οι υπηρεσίες του Δήμου από προσωπικό και ειδικότητες. Οι πραγματικές αιτίες για την ύπαρξη ολιγάριθμου προσωπικού σε νευραλγικές υπηρεσίες, ας αναζητηθούν στις πολιτικές που επιβλήθηκαν από το κεντρικό κράτος και σε όσους τις εφάρμοζαν πιστά.
Απ’ το κεντρικό κράτος και την κυβέρνηση πρέπει να διεκδικηθούν λύσεις και πόροι.
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ
Χ Τ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε ΤΗΝ Ε Ν Ο Τ Η Τ Α
