Η ερώτηση
Η υπόθεση αφορά εκατοντάδες εργαζόμενους του προγράμματος για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας στη φύλαξη των σχολικών κτηρίων που, έπειτα από προσφυγές στα διοικητικά δικαστήρια, κατάφεραν να αποδείξουν το αυτονόητο, ότι είχαν δηλαδή σχέση εξαρτημένης εργασίας και υπάγονταν κανονικά στην πλήρη ασφάλιση του ΙΚΑ. Αυτοί χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, σε όσους πρόλαβαν και συνταξιοδοτήθηκαν και σε όσους απολύθηκαν το 2013. Η Τροπολογία που ψηφίστηκε προσφάτως στο Πολυνομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών και ζητά την αναδρομική εισφορά των εργαζομένων, αφορά μόνο στην δεύτερη περίπτωση. Επομένως, και στις δυο περιπτώσεις, η αδικία συνεχίζει να συντελείται τόσο για τους συνταξιούχους, που δεν περιλαμβάνονται καθόλου στην εν λόγω Τροπολογία, όσο και για τους απολυμένους που, όντες άνεργοι, καλούνται να πληρώσουν αναδρομικές εισφορές ύψους 11 και 12 χιλιάδων ευρώ έκαστος.
Πιο συγκεκριμένα.
Με την 34100/24.11.1999 απόφαση του υπουργού Εργασίας & Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΦΕΚ Β’ 2131/8.12.1999), καταρτίσθηκε πρόγραμμα για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας 2.700 ανέργων στη φύλαξη των σχολικών κτηρίων, η διάρκεια του οποίου ορίσθηκε σε 11 μήνες, εκ των οποίων ένας μήνας μπορούσε να αφορά στη θεωρητική και πρακτική ενημέρωση – εξοικείωση με το εργασιακό περιβάλλον και οι υπόλοιποι 10 μήνες αφορούσαν στην τοποθέτηση σε θέσεις για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας. Το εν λόγω πρόγραμμα υλοποιήθηκε με προγραμματική σύμβαση που συνήφθη μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου, του ΟΑΕΔ, της Κεντρικής Ένωσης Δήμων & Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) και της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης & Αυτοδιοίκησης” (ΕΕΤΑΑ Α.Ε.), η οποία ανανεώθηκε στις 5.1.2000 με την ένταξη στο πρόγραμμα 600 επιπλέον ανέργων, με διάρκεια έως τις 31.12.2002.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η αρχική σύμβαση (“συμφωνητικό συνεργασίας”), κατά τη λήξη των πρώτων 11 μηνών ανανεώθηκε εκ νέου με τους ίδιους όρους, με μεταγενέστερες ανάλογες συμβάσεις, δυνάμει των οποίων οι εργαζόμενοι απασχολήθηκαν ως σχολικοί φύλακες έως το 2007, με συνολική υπηρεσία έως και 72 μήνες.
Τα διοικητικά δικαστήρια της χώρας, δικαίωσαν την πλειονότητα των προσφευγόντων εργαζομένων, αποφασίζοντας ρητά ότι : “Οι εργαζόμενοι οι οποίοι απασχολούνται με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο Τομέα, είτε υπό καθεστώς συμβάσεων ορισμένου ή αορίστου χρόνου, είτε υπό το καθεστώς του άρθρου 20 παρ. 15 του ν. 2639/1998 (πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας ανέργων), υπάγονται στην πλήρη ασφάλιση του ΙΚΑ” [Αρ. Απ. 11/2012 Πρωτοδικείου Κέρκυρας].
Παρενθετικά σημειώνουμε ότι, για την αποτροπή της κατάχρησης της μισθωτής εργασίας που προκαλείται από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και δη σε συμμόρφωση, καθ’ όσον αφορά το Δημόσιο και τα άλλα νομικά πρόσωπα του δημόσιου τομέα, με τις ρήτρες 2 και 5 της από 18.3.1999 συμφωνίας πλαισίου των διεπαγγελματικών οργανώσεων γενικού χαρακτήρα CES, UNICE και CEEP που ενσωματώθηκε στην Οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, συντάχθηκε το Π.Δ. 164/2004 (Α’ 134) [βλ. διατάξεις των άρθρων 5, 6 και 7 και άρθρο 11. “Μεταβατικές διατάξεις”]. Σε αυτό, εντάχθηκαν όλες οι περιπτώσεις των εργαζομένων που ζητούσαν να αναγνωριστεί η σχέση εξαρτημένης εργασίας τους και να υπαχθούν κανονικά στην πλήρη ασφάλιση του ΙΚΑ.
Τόσα χρόνια, οι οικείες Τοπικές Διοικητικές Επιτροπές (ΤΔΕ) των Υποκαταστημάτων του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, εσφαλμένα ερμήνευαν και εφάρμοζαν το νόμο και εξέδιδαν αποφάσεις που δεν δικαίωναν τους προσφεύγοντες εργαζόμενους, με την αιτιολογία ότι οι συμμετέχοντες σε προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας άνεργοι υπάγονται στην ασφάλιση του Ιδρύματος στον κλάδο παροχών ασθενείας σε είδος και στην ασφάλιση κατά κινδύνου ατυχήματος, όχι όμως στην πλήρη ασφάλιση του ΙΚΑ, σύμφωνα με τις ρητές διατάξεις του άρθρου 18 του ν. 2458/1997, σε συνδυασμό με το άρθρο 20 παρ. 15 του ν. 2639/1998, και του άρθρου 18 του ν. 2874/2000. Τα διοικητικά όμως δικαστήρια της χώρας, στην πλειονότητα των υποθέσεων, ζήτησε να ακυρωθούν τέτοιες αποφάσεις των ΤΔΕ που αντιβαίνουν τις εργασιακές διατάξεις και την ασφαλιστική νομοθεσία.
Λίγες ημέρες πριν, η τροπολογία των Υπουργών Εργασίας – Οικονομικών – Εσωτερικών στο Πολυνομοσχέδιο, αφενός δεν περιελάμβανε τους συνταξιούχους σχολικούς φύλακες, αφετέρου ζητούσε από τους απολυμένους να εξαγοράσουν το συντάξιμο χρόνο. Στην πρώτη δηλαδή περίπτωση, οι συνταξιούχοι –ενώ έχουν δικαιωθεί στα διοικητικά δικαστήρια– δεν μπορούν να πάρουν τα δεδουλευμένα
ένσημα, που πολλές φορές φτάνουν τους 72 μήνες. Στη δεύτερη περίπτωση, οι απολυμένοι και άνεργοι πλέον σχολικοί φύλακες, καλούνται να πληρώσουν ποσά της τάξης των 11 και 12 χιλιάδων ευρώ. Επιπρόσθετα, μπορούν να εξαγοράσουν μόνο “60 μήνες κατ’ ανώτατο όριο”, τη στιγμή που υπάρχουν σχολικοί φύλακες με περισσότερη διάρκεια συμβάσεων. Ο δε αναγνωριζόμενος χρόνος λαμβάνεται υπόψη για τη θεμελίωση δικαιώματος σύνταξης, μόνο μετά την ολοσχερή εξόφληση του ποσού εξαγοράς, εκτός εάν υποβληθεί αίτηση για συνταξιοδότηση, οπότε οι υπολειπόμενες δόσεις παρακρατούνται από τη σύνταξη.
Τη στιγμή, λοιπόν, που η οικονομική ύφεση στην Ελλάδα και ο υψηλός δείκτης ανεργίας έχουν επιφέρει τεράστιες δυσκολίες στον ελληνικό λαό, το Υπ. Εργασίας αρνείται να αναγνωρίσει συντάξιμα χρόνια 72 μηνών και καλεί τους ανέργους να καταβάλουν πολλές χιλιάδες ευρώ!
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Σε ποιες ενέργειες θα προβεί για την αναγνώριση των συντάξιμων χρόνων των συνταξιούχων σχολικών φυλάκων;
2. Για ποιο λόγο η Δ/ση Ασφάλισης του ΙΚΑ δεν συμμορφώνεται με τις αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων, που αναγνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι υπάγονταν κανονικά στην πλήρη ασφάλιση του ΙΚΑ;
3. Τι προτίθεται να πράξει, ώστε η συνολική δαπάνη της εξαγοράς για την αναγνώριση ως συντάξιμου του χρόνου απασχόλησης σχολικών φυλάκων σε προγράμματα “εργασιακής εμπειρίας”, να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά από τις πιστώσεις των προϋπολογισμών των ΟΤΑ και εν γένει του κρατικού προϋπολογισμού;
4. Από ποιες στατιστικές ή οικονομικές μελέτες προκύπτει ότι ένας απολυμένος σχολικός φύλακας, που τελεί υπό το καθεστώς παρατεταμένης ανεργίας –τη στιγμή μάλιστα που υπερφορολογείται άδικα– μπορεί να πληρώσει 11 και 12 χιλιάδες ευρώ για την εξαγορά των συντάξιμων χρόνων;
5. Ποια ρύθμιση προβλέπεται για τους εργαζόμενους των οποίων οι συμβάσεις υπερβαίνουν τους 60 μήνες (ανώτατο όριο εξαγοράς κατά την επίμαχη Τροπολογία);
Οι ερωτώντες βουλευτές
Σαμοΐλης Στέφανος
Στρατούλης Δημήτρης
Μητρόπουλος Αλέξης
