Σε ένα γεμάτο θέατρο, με θεατές κάθε ηλικίας, το θεατρικό του 7ου γυμνασίου Κέρκυρας την Πέμπτη το βράδυ, ερμήνευσε τον Αριστοφάνη έτσι «που θα τον ζήλευσαν και οι πιο ακριβοπληρωμένοι θίασοι» τόνισαν παράγοντες του ΕΣΥΝ!
Το πηγαίο ταλέντο των μαθητών, τα σκηνικά, τα κουστούμια, η μουσική που αποδόθηκε από την μαθητική ορχήστρα προκάλεσαν τα παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού σαν την πιο μικρή επιβράβευση στην αξιόλογη προσπάθεια τους. «… σήμερα μας κάνατε πιο πλούσιους» είπε ο πρόεδρος του ΕΣΥΝ απευθυνόμενος τους μικρούς ηθοποιούς και συνέχισε με τα λόγια του μεγάλου θεατράνθρωπου Κάρολου Κουν (φλεβάρη του 1987) στον απλό και μαζί περιεκτικό λόγο του που περικλείει όλη του τη φιλοσοφία για τη μορφή τέχνης που διάλεξε να υπηρετήσει και που καλό είναι να θυμούνται όλοι, ότι «…Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε».
Στο τέλος της παράστασης του ΕΣΥΝ τίμησε με αναμνηστικά όλους τους συμμετέχοντες, την ορχήστρα, τον χορό, τους ηθοποιούς. Ιδιαίτερη τιμητική διάκριση απένειμε στην Μέλπω Καρδάμη για τις χορογραφίες, στην Παπαδά Αnδριανή για την διαδσκαλία της Μουσικής και στην Μέκκα Χριστίνα για την διδασκαλία του έργου, τα σκηνικά και τα κουστούμια. Τις απονομές καλεστήκαν και πραγματοποίησαν ο πατήρ Θεμιστοκλής Μουρτζιανός, ο Πάυλος Σκορδίλης, υπέυθυνος ΦΑ στην εκπαίδευση, η κα Φατούρου Βασιλική από την επιστημονική ομάδα του ΕΣΥΝ Κέρκυρας και ο αντιπρόεδρος του παραρτήματος κος Ρούσσινος Κώστας.
Αξίζει να αναφέρουμε το σχόλιο του προέδρου κου Πέρρου σχετικά με την θεατρική παιδεία στην εκπαίδευση «Αναγκαίο υπόβαθρο για την ανάπτυξη υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικής εκπαίδευσης είναι η οικοδόμηση γερών θεμελίων γενικής παιδείας και η συστηματική καλλιέργεια της αισθητικής αγωγής όλων των νέων από τη σχολική ηλικία. Αυτή θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της γενικής μόρφωσης μέσα από το συνολικό περιεχόμενο και τη λειτουργία μιας δωδεκάχρονης γενικής εκπαίδευσης (ενιαίο βασικό δωδεκάχρονο σχολείο) με τη συμβολή και των μαθημάτων καλλιτεχνικής παιδείας. Κάτι τέτοιο δεν το θέλει, ούτε το επιδιώκει το “νέο σχολείο”. Την καλλιτεχνική παιδεία στο σημερινό σχολείο αποτελούν τυχαίες και ασυνάρτητες συγκολλήσεις και μέσα από τα διάφορα projects για εκγύμναση των μαθητών σε στοιχειώδεις δεξιότητες, που ακυρώνουν την όποια συμβολή είχαν τα καλλιτεχνικά μαθήματα στην ολόπλευρη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων. Διαμόρφωση και θωράκιση της προσωπικότητας που αποτελεί πρωτογενή πρόληψη ενάντια στις ουσιοεξαρτήσεις»
