Αναλυτικά:
Οι ευρωεκλογές της 25ης Μάη 2014 επιβεβαίωσαν μια διακριτή και πλατιά διαμαρτυρία και αντίθεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και στον ρόλο της, στις πολιτικές που ασκεί ανάμεσα στους λαούς των ευρωπαϊκών και μη χωρών, στους ιμπεριαλιστικούς και εκμεταλλευτικούς σχεδιασμούς που ασταμάτητα προωθεί, στις επεμβατικές και εκβιαστικές μεθόδους της, στις ανισότητες μεταξύ χωρών και περιοχών που διευρύνει με τις πολιτικές επιλογές της, στις ταξικές αντιλαικές εξοντωτικές πολιτικές, στην λιτότητα, τα μνημόνια, στον αυταρχισμό, στην εξυπηρέτηση των πολυεθνικών και των ισχυρών. Επιβεβαίωσαν μια μαζική λαϊκή αποδοκιμασία και αντίθεση σε ένα οργανισμό που δείχνει έμπρακτα την ταξική φύση και στάση του, που καταδικάζει στην ανεργία, την φτώχεια, στην στέρηση στοιχειωδών κοινωνικών παροχών και υποδομών τους λαούς και τη νέα γενιά. Η αποχή απο τις ευρωκάλπες συνολικά, ξεπέρασε το 56% και σε πολλές χώρες εκτινάχθηκε κυριολεκτικά στα ύψη. Η ψήφος, εξέφρασε σε διάφορες χώρες και περιπτώσεις, έστω και σχετικά, την λαϊκή διαμαρτυρία και απελπισία. Τα “ευρωπαϊκά κέντρα” οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, δεν μπόρεσαν να περάσουν στους λαούς, στον επιθυμητό για αυτούς βαθμό, την υποταγή και την αποδοχή που επιζητούσαν στο πλαίσιο αυτής της εκλογικής διαδικασίας. Παράλληλα, η εκλογική ενίσχυση ναζιστικών – φασιστικών κλπ δυνάμεων επιβεβαίωσε πως η καπιταλιστική κρίση και το σύστημα, τροφοδοτούν τον φασισμό και συνυπάρχουν μαζί του. Μια ευρεία δράση ενάντια στον φασισμό, μια συστηματική πολιτική αποκάλυψης του ρόλου του, αποτελεί ζήτημα που τίθεται επιτακτικά, μέσα απο την πραγματικότητα.
Στην χώρα μας, με σταθερά ποσοστά μεγάλης αποχής (42,6%), η συσσωρευμένη λαϊκή κοινωνική οργή ενάντια στην κυβέρνηση και τις πολιτικές της, διοχετεύτηκε, με βάση τα διαμορφωμένα πολιτικά δεδομένα, κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ που πρώτευσε στην εκλογική διαδικασία. Η καταδίκη των κυβερνητικών κομμάτων και πολιτικών εκφράστηκε στην κάλπη,δεν ήταν όμως μια καταδίκη σαρωτική. Κεντρικό πολιτικό χαρακτηριστικό, αποτέλεσμα μιας συνειδητής πολιτικής του Συριζα και της ηγεσίας του (αλλά και του ευρύτερου φάσματος των υποστηρικτικών στην ΕΕ πολιτικών δυνάμεων) ήταν η υποβάθμιση, απόκρυψη και συσκότιση του βασικού προβλήματος της χώρας μας, του ελληνικού λαού, της οικονομίας, της παραγωγικής λειτουργίας, που είναι η εξάρτηση και το βάθεμα της εξάρτησης, η ίδια η ΕΕ, η ευρωζώνη και το ευρώ. Είναι αντικειμενική εκτίμηση, ότι στην πολιτική παρουσία του Συριζα, τα ουσιώδη αίτια και αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης διαστρεβλώθηκαν, εξωραΐστηκαν και αντικαταστάθηκαν απο την πολιτική μιας “καλύτερης ΕΕ”. Αυτή η πολιτική, συνεχίζεται τώρα, μετεκλογικά, ακόμα πιο επίμονα. Το κόμμα της ΝΔ ηττήθηκε στις εκλογές, χωρίς αυτή η ήττα να είναι συντριπτική. Τα ποσοστά Καρατζαφέρη – ΛΑΟΣ αλλά και άλλων, οι μετακινήσεις προσώπων επίσης, δείχνουν την ύπαρξη μιας κινητικότητας στον ευρύτερο αυτό χώρο. Στην λεγόμενη “κεντροαριστερά” – υπαρκτές αντοχές αλλά και τα εκλογικά διλήμματα Βενιζέλου, φαίνεται πως έπιασαν έναν κάποιο τόπο, δίνοντας στην “ελιά” ποσοστά “επιβίωσης” και στην ΔΗΜΑΡ διάλυσης. Το “ποτάμι” του ίδιου χώρου, κατέγραψε εύκολο και διακριτό ποσοστό, φυσικά με “σκανδαλώδη” μιντιακή συστημική στήριξη. Οι εκλογικές επιδόσεις του κόμματος του Περισσού, με όποιο τρόπο, μέθοδο,σύγκριση και να χρησιμοποιηθεί, σε πολιτική βάση δεν μπορούν να “αποτιμηθούν θετικά”. Το εκλογικό ποσοστό της ναζί συμμορίας της χρυσής αυγής είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει απλουστεύσεις κάθε είδους και μορφής. Η πολιτική και ιδεολογική αποκάλυψη του ναζί φασισμού, του παλιού και του σύγχρονου ρόλου του, επιβάλει μεγάλης έκτασης – πολιτικής συνέπειας, ποιότητας και σοβαρότητας, αντιφασιστική παρέμβαση. Στην νέα πολιτική περίοδο που έχουμε μπει, τα διεθνή κέντρα και το εγχώριο μπλοκ οικονομικής – πολιτικής εξουσίας θα κινηθούν δραστήρια (ήδη κινούνται π.χ ΣΕΒ) για την ισχυρή ενίσχυση, εδραίωση των ζωτικών – ταξικών αντιλαϊκών επιδιώξεων και συμφερόντων του. Για την σταθεροποίηση της παρουσίας της χώρας στο διεθνές σύστημα εξάρτησης και εκμετάλλευσης, στην ΕΕ και την ευρωζώνη, που εκφράζει τα συμφέροντα τους και αποτελεί το πολιτικό τους πρόταγμα. Επίσης, η έκθεση του ΔΝΤ που ανακοινώθηκε τις προηγούμενες ημέρες, σηματοδοτεί την κατεύθυνση μιας σταθερής, σκληρής πολιτικής για την χώρα μας. Μπροστά μας βρίσκεται μια νέα περίοδος πολιτικών και γενικότερων αναπροσαρμογών, ανακατατάξεων και εξελίξεων. Τα πρώτα σημάδια τους, ήδη εκφράζονται στο πολι
τικό σκηνικό αυτών των ημερών.
Η ΕΝΑΚ, απο την σκοπιά του λαϊκού κινήματος, του εργατικού αγώνα και της απελευθερωτικής προοπτικής, καλεί την νεολαία και τον λαό, στις μετεκλογικές συνθήκες, να δυναμώσουν την αντίσταση και τους διεκδικητικούς αγώνες τους απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές και τα ξένα κέντρα. Να διεκδικήσουν και να απαιτήσουν συγκεκριμένες λύσεις στα συγκεκριμένα προβλήματα. Να ανεβάσουν τον πήχη των προσδοκιών και των κοινωνικών διεκδικήσεων. Να δώσουν βάθος, έκταση στις δίκαιες διεκδικήσεις.Να αρνηθούν “εκπτώσεις”, στρογγυλέματα, υποχωρήσεις, να αρνηθούν την εκχώρηση του αγώνα τους και της ζωής τους σε “ρεαλιστές” πολιτικούς εκπρόσωπους, σε “ανθρωπιστικές” προσφορές ελάχιστης σημασίας και σε ευχολόγια για μελλοντικές εκλογικές εξελίξεις. Υποστολή, υποταγή, εκχώρηση, είναι μεγάλος κίνδυνος για τον αγώνα λαικής αξιοπρέπειας και λαικής επιβίωσης. Η ΕΝΑΚ θα παλέψει όσο μπορεί και καλεί ανοιχτά σε δρόμο συστράτευσης, για να ανεβάσουμε ψηλά τις απαιτήσεις, για να πάρει ο λαός αυτά που του στέρησαν και του έκλεψαν και ακόμα περισσότερα. Αυτή είναι η θέση μας στην νέα περίοδο.
