Ειδικότερα, σ’ ό,τι αφορά στον Τίτο Πατρίκιο, δημοσιεύονται, αφενός ο διάλογός του με τους παρευρισκομένους στο Επιστημονικό Συνέδριο της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών «Αναγνωστάκης – Πατρίκιος – Σαχτούρης: Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα…» του περασμένου Νοεμβρίου, αφετέρου οι εισηγήσεις για τον Τίτο Πατρίκο, συο συνέδριο (Βασίλης Λέτσιος, Νίκος Παπαδημητρίου, Κώστας Σουέρεφ, Νικολαΐς Πέννα, Δημήτρης Κονιδάρης, Νίκος Κοσκινάς, Περικλής Παγκράτης και Γιώργος Κεντρωτής).
Σ’ ό,τι αφορά στα δέκα επτά ποιήματα για τον Μαβίλη, φιλοξενούνται στο τεύχος αυτό με την έννοια της επετειακής ύλης 17 «μαβιλικά» σονέτα, από τις μηνιαίες ποιητικές αναγνώσεις του αθηναϊκού σχήματος «Με τα λόγια (γίνεται)», ύστερα από ανοιχτή πρόσκληση για τη συγγραφή σονέτων κατά τον τρόπο και στη μνήμη του ποιητή. Τα σονέτα υπογράφουν οι, Γιούλη Βολανάκη, Άννα Γρίβα, Γιάννης Ευθυμιάδης, Λένα Καλλέργη, Σοφία Κολοτούρου, Κώστας Κουτσουρέλης, Ασπασία Λαμπρινίδου, Αλέξιος Μάινας, Στέργιος Μήτας, Νέδα Μονκ, Σάκης Σερέφας, Δανάη Σιώζιου, Δημήτρης Ε. Σολδάτος, Αλέκος Ε. Φλωράκης, Άντεια Φραντζή, Μιχαήλ Χατζηγεωργίου και Αντώνης Ψάλτης.
Η Γεωργία Γκότση, εξάλλου, παρουσιάζει νέα στοιχεία για την πρόσληψη του Γ.Μ. Βιζυηνού στην Αγγλία, την περίοδο 1883-1896. Τα λοιπά δοκίμια του τεύχους υπογράφουν ο Παύλος Στ. Βασίας, ο Δημήτρης Μανούκας και η Σταματίνα Κατσίβελη-Σιάχου, ενώ δημοσιεύονται πεζογραφήματα του Ισπανού Pio Baroja και της Ονδουρανής Leticia de Oyuella, σε μεταφράσεις αντίστοιχα του Σωτήρη Στ. Λίβα και της Βιργινίας Χορμοβίτη.
Τις σελίδες του «περίπλου» (επισημάνσεις, μικρές επιστροφές, κριτική) υπογράφουν οι, Λάμπρος Βαρελάς, Βασίλης Κουμής, Δημήτρης Κονιδάρης και Ανθούλα Δανιήλ.
Το επαναλαμβανόμενο κόσμημα στις σελίδες του «Πόρφυρα» είναι, όπως πάντα, του Σπύρου Αλαμάνου (1947-2011), ενώ τον σχεδιασμό του εξωφύλλου είχε ο Νίκος Βουργίδης – Studio R.
Για τα 150 τεύχη του περιοδικού και για τα 34 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας του, αναφέρεται το πρωτοσέλιδο σημείωμα της σύνταξης του περιοδικού: «Οι δημιουργοί του Πόρφυρα – θαρρούμε και οι συνεργάτες και οι παραλήπτες – αισθάνονται χαρά, γιατί μπορούν μ’ αυτό το τεύχος, το 150ο, να διαπιστώσουν ότι η προσπάθεια που καταβάλλεται επί 34 χρόνια, παρουσιάζει ένα αποτέλεσμα που ξεπερνά τις αρχικές προσδοκίες. Κι ίσως αυτό να σημαίνει ότι η ελπίδα και το όραμα για το μέλλον – που κάποια στιγμή ανυπερθέτως θα ολοκληρώσει και θα περατώσει και τον κύκλο του περιοδικού – αναζωογονεί τη συμμετοχή και προωθεί τον λόγο της ύπαρξής μας σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε βαθιά κρίση αξιών, πέρα από την οικονομική. Με τη σχετική υπενθύμιση κωδικοποιείται βέβαια και μια αφάνταστα σκληρή εργασία λίγων ανθρώπων.
Και μόνο ο αριθμός των 150 τευχών ενός μη κερδοσκοπικού, “περιφερειακού” περιοδικού, χωρίς χιλιάδες αντίτυπα, χωρίς οικονομικούς πόρους, που πέτυχε να βρίσκεται συνεχώς σε χέρια καλών φίλων, στα κεντρικά αθηναϊκά βιβλιοπωλεία, σε βιβλιοθήκες ελληνικών πανεπιστημίων και εδρών Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του εξωτερικού και σε χέρια ελληνιστών, πρέπει να θεωρηθεί μια πραγματικότητα. Μέχρις εκεί όμως, επειδή έχουμε επίγνωση ότι τα 150 τεύχη δεν είναι λίγα, αλλά ούτε και πολλά. Επιπροσθέτως, μας αρκεί που μπορούμε συνεχώς να πιστοποιούμε τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μας…»
