Η ανακοίνωση
Οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτές των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) σε όλη την Ελλάδα «απασχολούνται», είτε ανασφάλιστοι είτε αυτασφαλιζόμενοι «με μπλοκάκι», από το ΙΝΕΔΙΒΙΜ μέσω προγράμματος του ΕΣΠΑ και παραμένουν απλήρωτοι από το Δεκέμβρη του 2013.
Η κατάσταση αυτή, της απλήρωτης παροχής εργασίας, δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε να παγιωθεί σε μια μόνιμη πραγματικότητα, καθώς αφορά πάρα πολλές ομάδες εργαζομένων-ανέργων σε διάφορα προγράμματα, που όμως συστηματικά δε πληρώνονται, είτε, όταν αυτό συμβαίνει, γίνεται υπερβολικά καθυστερημένα και με περιφρονητική προχειρότητα.
Απαιτούμε την άμεση πληρωμή των εκπαιδευτών, απαιτούμε να σταματήσει τώρα αυτό το άθλιο καθεστώς περιφρόνησης της εργασίας των συναδέλφων. Η εργασία δεν είναι χατίρι ενώ τα ΣΔΕ αποτελούν, στις σημερινές συνθήκες, σοβαρότατη κοινωνική αναγκαιότητα και δε μπορούν να αντιμετωπίζονται ευκαιριακά, αποσπασματικά και ερασιτεχνικά.
Επίσης, είναι σκανδαλώδες ότι δυο ΔΣ τα οποία υπάγονται και τα δυο στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ, αυτό των ΔΙΕΚ και αυτό των ΣΔΕ ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά το νόμο και την υπουργική απόφαση της 23/12/2013 περί καθορισμού της ωριαίας αμοιβής εκπαιδευτών ενηλίκων.
Με απόφαση του ΔΣ του ΙΝΕΔΙΒΙΜ στα ΔΙΕΚ που επίσης υπάγονται πλέον στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ δίνεται κανονικά η αύξηση των, κατά μέσο όρο, 3 ευρώ την ώρα και μάλιστα έχει συμπεριληφθεί στις αμοιβές των ωρομισθίων αναδρομικά από 01/09/2013. Αυτό άλλωστε είναι και το νομικά ορθό αφού ο νόμος αναφέρετε σε εκπαιδευτικά ιδρύματα και ισχύει ανά ακαδημαϊκό και όχι ανά ημερολογιακό έτος. Αντίθετα, το ΙΝΕΔΙΒΙΜ αρνείται αυτή την αύξηση, έστω και από 1/1/2014, για τους ωρομισθίους των ΣΔΕ.
Η ΕΡΓΑΚ ενώνει την φωνή της με τους συναδέλφους και απαιτεί άμεση επίλυση του προβλήματος. Η “Πορεία Αριστερή Εκπαιδευτικών” από την πρώτη στιγμή ανέδειξε το πρόβλημα της λειτουργίας των ΣΔΕ. Όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν οι εργαζόμενοι-«απασχολούμενοι» εκπαιδευτικοί στα ΣΔΕ δε θα πρέπει να αποτελούν περιστασιακούς εκπαιδευτικούς εντός ενός υποβαθμισμένου και επίσης περιστασιακού συστήματος εκπαίδευσης «δεύτερης ευκαιρίας» αλλά εργαζόμενους με ουσιαστικά εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα και λειτουργικές ευθύνες.
