Ο κ. Σπύρου στο χαιρετισμό του κατά τη διάρκεια έναρξης του Σεμιναρίου εξέφρασε, μεταξύ άλλων, την ικανοποίησή του που η Ε.Ε. άρχισε να αναγνωρίζει τη σημασία της Μεσογείου που βρέχει 3 Ηπείρους και 3.000 νησιά – μαργαριτάρια, ενώ αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα να εξεταστούν νέες μορφές ανάπτυξης, όπως είναι η Γαλάζια Ανάπτυξη.
«Η ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, ιδιαίτερα για τις νησιωτικές Περιφέρειες αλλά και εκείνες που συνορεύουν με τις θάλασσες», είπε ο κ. Σπύρου και πρόσθεσε:
«Όπως είχα πει και στο προηγούμενο Σεμινάριο που είχε γίνει στην Κέρκυρα, εμείς οι νησιώτες βλέπουμε τη θάλασσα ως στοιχείο ενωτικό αλλά και πλουσιοπαραγωγικό, αφού, πριν αρχίσει η τουριστική δραστηριότητα στην περιοχή μας, η Αλιεία αποτελούσε για πολλούς βασική απασχόληση, όπως και η Ναυτιλία άλλωστε.
Με την ευκαιρία αυτής της μικρής τοποθέτησης, θα ήθελα να επισημάνω – επιγραμματικά – ορισμένες διαπιστώσεις και σημεία που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη στη διαμόρφωση της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής αλλά και για τις Επενδύσεις που μπορούν να γίνουν μέσω της Γαλάζιας Ανάπτυξης.
Επειδή η περιοχή του Ιονίου είναι μια κατεξοχήν τουριστική περιοχή, κάθε νέα καινοτομία, κάθε νέα επένδυση, κάθε νέα προοπτική ανάπτυξης, προσκρούει – δικαιολογημένα – στην προστασία του Περιβάλλοντος που αποτελεί αιχμή για το τουριστικό μας προϊόν.
Θα ήθελα εδώ να καταθέσω την εμπειρία μου, ως Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, αναφορικά με την προσπάθεια που έγινε κατά τη διάρκεια της θητείας μου τόσο στον τομέα της αιολικής ενέργειας όσο και στην ανάπτυξη ή εγκατάσταση ιχθυοκαλλιεργειών.
Βρήκαμε την κοινωνία και τους φορείς της απέναντί μας, με την εκφρασμένη άποψη ότι κάθε τι που πλήττει το Περιβάλλον αντιβαίνει στη βασική οικονομική δραστηριότητα, τον Τουρισμό.
Δε διαφωνώ προσωπικά ότι ο θαλάσσιος πλούτος είναι προς εκμετάλλευση και μπορεί, μελλοντικά, να αποτελέσει δυναμική πηγή εισοδημάτων και να λύσει και το πρόβλημα της αυξανόμενης ανεργίας.
Ωστόσο, πιστεύω, ότι οι κοινωνίες μας είτε από έλλειψη ενημέρωσης είτε από καχυποψία ή και από δικαιολογημένα αίτια αντιδρούν.
Θα φέρω ως παράδειγμα, τις πρόσφατες έρευνες για υδρογονάνθρακες στην περιοχή μας. Παρά το γεγονός ότι η εξόρυξη υδρογονανθράκων είναι ένα εθνικό θέμα υψίστης σημασίας και για την οικονομία μας που πλήττεται, ο φόβος της μη ανταπόδοσης οφέλους από το Κράτος προς τις Περιφέρειες και τις τοπικές κοινωνίες, ο φόβος της ρύπανσης αλλά και παραπέρα οι αναφορές για ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου, βρίσκει εμάς τους πολιτικούς αντιμέτωπους με γενική άρνηση.
Το ίδιο συνέβη και με τις ιχθυοκαλλιέργειες που πολλοί πιστεύουν ότι δε συνάδουν με την τουριστική ανάπτυξη.
Σίγουρα η μονοκαλλιέργεια του Τουρισμού κάνει την οικονομία μας εύθραυστη και κάθε οικονομική κρίση στα κράτη με τα οποία συνεργαζόμαστε τουριστικά έχει μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομία της περιοχής μας. Αυτό το νιώσαμε όλοι τη δεκαετία του ’80 στα Ιόνια Νησιά.
Θέλω να πω, εν τέλει, ότι η προοπτική να αλλάξουν τα δεδομένα στην περιοχή μας, να προσανατολιστούμε σε άλλες μορφές επιβίωσης, να αποκτήσουμε οικονομική δύναμη από επενδύσεις στη Γαλάζια Ανάπτυξη είναι μια διέξοδος, μια εναλλακτική πρόταση.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικές προτάσεις:
* Επενδύσεις ναι αλλά να γίνουν με τρόπο που να διατηρηθεί το περιβάλλον καθαρό με τη γενική έννοια, να γίνει διαχείριση των φυσικών πόρων της θάλασσας, που να εξασφαλίζει την αποτελεσματική και ασφαλή οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ και τρίτων χωρών.
* Να ενταχθούν τα νησιά μας στις μεγάλες θαλάσσιες αρτηρίες, με την ανάπτυξη μεταφορών συνεχούς ροής και όχι να είναι αποκλεισμένα από την Ευρώπη, όπως συμβαίνει σήμερα με τη διακοπή ακτοπλοϊκών συνδέσεων με την Ιταλία.
* Να αναπτυχθεί βιώσιμος θαλάσσιος και παράκτιος τουρισμός, με ανάπτυξη και αναβάθμιση των υποδομών και κατασκευή νέων.
* Μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί και στον κλάδο των σκαφών αναψυχής (yachting) και του ναυταθλητισμού για το θαλάσσιο τουρισμό.
* Επίσης, η ανάπτυξη οικο-αγροτο-αλιευτικού τουρισμού είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση.
* Να ληφθούν μέτρα για την εκμετάλλευση και αξιοποίηση της παράλιας, ναυτιλιακής και θαλάσσιας κληρονομιάς, ταυτόχρονα με μέτρα διατήρησης και αποκατάστασής της (παλαιότερα υπήρχαν αρκετά καρνάγια στα
νησιά μας, σήμερα έχουν λιγοστέψει και τείνουν προς εξαφάνιση).
* Σημαντικό θέμα είναι, επίσης, η λειτουργία εξειδικευμένων σχολών διοίκησης και οικονομίας τουριστικών επιχειρήσεων, τουριστικών επαγγελμάτων, ναυτικών σχολών, σχολών μαγείρων, κ.λπ., που κλείνουν η μια πίσω από την άλλη.
* Ο τομέας της κρουαζιέρας αποτελεί για τα νησιά μας αλλά και για όλη τη Μεσόγειο ένα σημαντικό οικονομικό πόρο».
Καταλήγοντας ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, αναφέρθηκε στη σημασία της Μακροπεριφέρειας Αδριατικής – Ιονίου, το βασικό ρόλο που μπορεί να παίξει η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, μέσα από τις διακρατικές σχέσεις των νησιωτικών και παράκτιων περιοχών.
