Σε ψήφισμα που εξέδωσε το Δ.Σ. του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Ιονίου Πανεπιστημίου αναφορικά με το νέο νομοσχέδιο με τίτλο “Διοικητικές Απλουστεύσεις, Καταργήσεις, Συγχωνεύσεις Νομικών Προσώπων και Υπηρεσιών του Δημοσίου Τομέα», καταγγέλλουν μεταξύ άλλων ότι στο άρθρο 43 ανοίγει θέμα ελέγχων σε όλες τις μετατροπές συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και θεσμοθετείται η δυνατότητα με Υπουργική Απόφαση να καθοριστούν εκ νέου (!) τα κριτήρια των αοριστοποιήσεων προκειμένου πλέον να μην «χωρούν» όλοι σε αυτά και να απολυθούν: «Πρόκειται για μια νέα «δεξαμενή» απολύσεων, που αφορά τους περίπου 35.000 ΙΔΑΧ του Δημοσίου», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Το ψήφισμα
Το νέο νομοσχέδιο με τίτλο “Διοικητικές Απλουστεύσεις, Καταργήσεις, Συγχωνεύσεις Νομικών Προσώπων και Υπηρεσιών του Δημοσίου Τομέα – Τροποποίηση Διατάξεων
Π.Δ. 318/1992 και λοιπές ρυθμίσεις” του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης που πρόκειται να συζητηθεί και να ψηφιστεί το επόμενο διάστημα στη Βουλή προστίθεται στην μακρά αλυσίδα των νόμων που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αφαιρούν εργασιακά δικαιώματα από τους εργαζομένους.
Το νέο νομοσχέδιο φέρνει περισσότερες απολύσεις, τρομοκράτηση των υπαλλήλων και καθήλωση των μισθών, επίσης επιβάλλει πέρα από κάθε λογική συγκεκριμένη ποσόστωση στην αξιολόγηση των υπαλλήλων (25% άριστοι, 60% μέτριοι, 15% ανεπαρκείς). Τέλος αναθεωρεί τα κριτήρια του Π.Δ. 164/2004 (και όχι μόνο), βάσει των οποίων οι συμβάσεις των εργαζόμενων ΙΔΟΧ μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου.
Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο 43 ανοίγει θέμα ελέγχων σε όλες τις μετατροπές συμβάσεων σε αορίστου χρόνου (όχι μόνο του ΠΔ 164/04, αλλά και όλων των προηγούμενων) και θεσμοθετείται η δυνατότητα με Υπουργική Απόφαση του ΥΔΜΗΔ να καθοριστούν εκ νέου (!!) τα κριτήρια των αοριστοποιήσεων προκειμένου πλέον να μην «χωρούν» όλοι σε αυτά και να απολυθούν! Πρόκειται για μια νέα «δεξαμενή» απολύσεων, που αφορά τους περίπου 35.000 ΙΔΑΧ του Δημοσίου.
Όσον αφορά στην αξιολόγηση, στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου τονίζεται ότι σκοπός είναι να αποκατασταθεί το κύρος και η υποχρεωτικότητα της διαδικασίας αξιολόγησης και δεν γίνονται αναφορές περί ποιότητας και αποδοτικότητας της διοίκησης. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση παραδέχεται ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να φτιάξει ένα εργαλείο που θα καλλιεργεί την τρομοκράτηση των υπαλλήλων και θα προωθεί την υποταγή τους, ενώ ταυτόχρονα θα λειτουργεί ως έτοιμη δεξαμενή για απολύσεις. Όταν έχει προαποφασιστεί ότι το 15% των υπαλλήλων είναι ανεπαρκείς, ανεξάρτητα με την επίδοσή τους και όταν επιβραβεύονται οι υπηρεσίες εκείνες που ανταποκρίνονται στις μνημονιακές δεσμεύσεις, καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν πρόκειται για αξιολόγηση αλλά για σφαγή υπαλλήλων και υπηρεσιών που δεν ταιριάζουν με το νέο μοντέλο του κράτους που θέλουν να οικοδομήσουν.
Έτσι, με ένα σμπάρο η κυβέρνηση φιλοδοξεί να πιάσει δύο τρυγόνια. Από τη μια πριμοδοτούνται οι υπηρεσίες που εφαρμόζουν την πολιτική κυβέρνησης και Τρόικας, καταργώντας το κοινωνικό κράτος. Από την άλλη μεγάλος αριθμός υπαλλήλων που υποχρεωτικά θα χαρακτηριστούν μέτριοι – κατά εφαρμογή των προτεινόμενων ποσοστώσεων όσον αφορά την αξιολόγηση – θα δουν το μισθό τους καθηλωμένο, καθώς σύμφωνα με τον Ν.4024/2011, η προαγωγή από τον ένα βαθμό στον άλλο δεν γίνεται αυτόματα, αλλά ακολουθεί συγκεκριμένες ποσοστώσεις και βέβαια, ο βαθμός συνδέεται με το μισθό.
Μια ακόμα συνέπεια για τους εργαζόμενους είναι ότι αυτό το σύστημα αξιολόγησης διαλύει τη δυνατότητα για συλλογική πάλη, μετατρέποντας τον εργασιακό χώρο σε ρωμαϊκή αρένα, όπου όλοι είναι εναντίον όλων, προκειμένου να επιβιώσουν εργασιακά.
Και αυτές οι απολύσεις είναι μόνο η αρχή. Για το 2014, η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει
15.000 απολύσεις από το δημόσιο και 12.500 διαθεσιμότητες. Από την άλλη, όταν ανακοινώνονται 450.000 νέες προσλήψεις με συμβάσεις πεντάμηνης διάρκειας
«ωφελούμενων» των 480 ευρώ, μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, στη θέση των απολυμένων μονίμων εργαζόμενων, καταλαβαίνουμε όλοι ότι οι απολύσεις δεν γίνονται γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολλοί και περισσεύουν, αλλά γιατί είχαν “προνομιακές” εργασιακές σχέσεις και αυτό πρέπει να πάψει να υφίσταται. Οι μόνιμες θέσεις εργασίας αντικαθίστανται με προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, που «μοιράζουν» μια θέση εργασίας και ένα μισθό στα τρία για να «πέσουν» οι δείκτες της ανεργίας και να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις.
Και το κυριότερο: με όπλο τη γενίκευση καλλιεργούν μία μεθοδευμένη αντιπαλότητα ανάμεσα στους δημοσίους και στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, προβάλλοντας τους πρώτους ως φυγόπονους, απρόθυμους να εξυπηρετήσουν τον πολίτη και οι οποίοι πίσω από την «εργασιακή τους ασφάλεια» δεν προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες.
Απέναντι σε όλα αυτά απαντούμε ότι στόχος των γενικεύσεων είναι ο αποπροσανατολισμός και ο διχασμός της κοινωνίας με απώτερο στόχο το « διαίρει και βασίλευε». Οι δημόσιοι υπάλληλοι απαιτούμε μία έντιμη και αξιοπρεπή αντιμετώπιση (συμπεριλαμβανομένων και των αξιολογήσεων), χωρίς οριζόντιες και αντιδημοκρατικές πρακτικές (μέσω των a priori και de facto αξιολογήσεων). Άλλωστε είναι ιδιαίτερα οξύμωρο το φαινόμενο, να παρουσιάζονται ως εξυγιαντές μίας κατάστασης αυτοί οι οποίοι τη δημιούργησαν μέσα από το σύστημα των πελατειακών σχέσεων και του φαβοριτισμού.
Σε όλα αυτά ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να απαντήσουμε.
Αγωνιζόμαστε να μην περάσει το νομοσχέδιο της συγκεκριμένης «αξιολόγησης»
Αγωνιζόμαστε για έναν αξιοπρεπή Δημόσιο τομέα • Αγωνιζόμαστε για Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.
