«Μάθε ότι έχει ένα γιο δεκατεσσάρων χρονών… πριν δυο χρόνια στα γενέθλιά του, ο πατέρας του τού έκαμε δώρο σαράντα κρατούμενους. Ωραίο δώρο για γενέθλια, ε; Κι ακόμα κάτι.. του χάρισε κι ένα περίστροφο.. Ήθελε να μάθει στο γιό του σκοποβολή με ζωντανούς στόχους…»
(Ι. Καμπανέλλη «Μαουτχάουζεν»).
«Στο Κίεβο οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν ήταν όργανα του Γιανούκοβιτς…» πληροφόρησε με απόρρητο τηλεφώνημά του ο Εσθονός υπουργός Πάετ την Βρετανίδα λαίδη Άστον… Το έβαλαν στο διαδίκτυο τα σαΐνια της υποκλοπής και το «απόρρητο» του μηνύματος έκανε το γύρω του κόσμου και από τις κεραίες των τηλεοράσεων…
Ναζί με κουκούλες, ήταν αυτοί που σκότωναν δεκάδες διαδηλωτές και αστυνομικούς πυροβολώντας στο ψαχνό στην κεντρική πλατεία του Κιέβου…
Τίποτε το πρωτόγνωρο πες του Εσθονού υπουργού, αν ποτέ τον συναντήσεις…
Ο προφέσορας της προβοκάτσιας Γκαίμπελς χρησιμοποίησε το κάψιμο του Ράιχσταγκ το 1933 για το μεγάλο πογκρόμ των αντιφρονούντων και των μη φυλετικά καθαρόαιμων…
Οι ντόπιοι φασίστες το Νοέμβρη του 64 σκόρπισαν το θάνατο στην επέτειο του Γοργοπόταμου τινάζοντας στον αέρα το συγκεντρωμένο εκεί πλήθος, σκοτώνοντας 13 και τραυματίζοντας πάνω από
45 μερικούς από αυτούς βαριά…
Αύγουστος του 80, βόμβες από φασίστες στο σταθμό της Μπολόνια με αποτέλεσμα 85 νεκρούς και 200 τραυματίες…
Αυτά τα λίγα εδώ, καθώς ο κατάλογος των δολοφονιών και των δολοφόνων ατελείωτος…
Οι «καθαρόαιμοι Ουκρανοί» του Ολέγκ Τιαγκνιμπόκ της Σβόμποντα (Свобода), και ο ένοπλος βραχίονάς της, η ακροδεξιά οργάνωση Δεξιός Τομέας (PravySektor), με αρχηγό τον Ντμίτρο Γιάρος, καταλαμβάνουν πλέον επίκαιρα πόστα στον κρατικό μηχανισμό και βεβαίως τώρα παίρνουν θέσεις στην προσωρινή κυβέρνηση…
Ασφαλώς στις 11 του Σεπτέμβρη της περασμένης χρονιάς, ο δημοσιογράφος του Σκάι Μπάμπης Παπαδημητρίου, τύπους σαν τους παραπάνω θα εννούσε στο σενάριο κυβερνητικής συνεργασίας με την Νέα Δημοκρατία όταν υποστήριζε στο τηλεοπτικό πάνελ την ανάγκη ύπαρξης μιας… σοβαρής χρυσής αυγής!
Σήμερα στην Ουκρανία οι φασίστες της Σβόμποντα και του Δεξιού τομέα πιστεύουν πως την ηγεμονία του τρόμου δεν την έχει πλέον η αμερικανόφιλη ακροδεξιά του Γιατσένιουκ… Γεγονός που μάλλον το αναγνώρισαν σφίγγοντας το χέρι των ναζί, ευρωπαίοι και αμερικανοί επίσημοι , καθώς και ο «δικός» μας Βενιζέλος…
Εξυπακούεται ότι τόσο ο Δεξιός Τομέας (PravySektor) όσο και η Ελευθερία (Σβόμποντα Свобода), ποσώς ενδιαφέρονται για την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ. Ανοιχτά λένε ότι αυτό είναι ένα μέσο και όχι ο σκοπός τους που είναι μια μεγάλη καθαρά φυλετική Ουκρανία…
Διακηρύσσουν ανοικτά πλέον τις προθέσεις τους, καταργώντας την κρατική προστασία των γλωσσών των μειονοτήτων μεταξύ αυτών και της Ελληνικής , μιλώντας ξεκάθαρα για «ρωσοεβραϊκή μαφία» και για αποβράσματα που πρέπει να αποβληθούν από τον Ουκρανικό εθνικό κορμό…
Και βέβαια είναι να απορεί κανείς γιατί οι εβραϊκές οργανώσεις που σήκωσαν τόσο θόρυβο πριν λίγο καιρό για την ασήμαντη υπόθεση Καρυπίδη, σε σχέση με τα φοβερά ρατσιστικά συμβαίνοντα σήμερα στην Ουκρανία, σιωπούν τώρα ανεξήγητα…
Ίσως και να είναι απασχολημένοι με την όλο και μεγαλύτερη επέκταση του εβραϊκού εποικισμού της Παλαιστίνης…Ίσως!
«Σε λίγο μας έκαναν κλύσμα και μετά μια ένεση πίσω, στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Μας ξάπλωσαν σε ένα κρεβάτι χειρουργείου και ένοιωθα ότι κάτι κάνουν στα γεννητικά μου όργανα. Μετά από λίγο μας πήγαν σε ένα θάλαμο. Όταν άρχισε να φεύγει η νάρκωση, πονούσαμε στο κάτω μέρος. Διαπιστώσαμε ότι μας είχαν αφαιρέσει τον έναν όρχι…»
(Έγκλειστος στρατοπέδου, με αριθμό στο μπράτσο 111383)
Κάμποσα χρόνια πριν, σταματήσαμε για λίγες ώρες στη Βαρσοβία έχοντας προορισμό τη Γερμανία… Είπαμε στον λαθραίο ταξιτζή να μας πάει στη στην οδό Szucha 25 στο αρχηγείο της Γκεστάπο… Μουσείο πια με αίθουσές που έχουν παραμείνει άθικτες από την εποχή ( 1939-1945 ) εκεί που γίνονταν ανακρίσεις και φρικτά βασανιστήρια.
Με κοίταξες παράξενα για την επιλογή μου, όπως και τότε που περνούσαμε τη πύλη του Νταχάου, του πρώτου σε λειτουργία ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης, 16 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μονάχου στη νότια Γερμανία… Μουσείο φρίκης, ανατριχιάζεις μήπως εκεί που πατάς υπάρχει ακόμα η στάχτη των καμένων πτωμάτων… Τοποθετήσαμε ένα τριαντάφυλλο πάνω στη σκουριασμένη χαλύβδινη πόρτα του φούρνου… Σκουπίζοντας ένα δάκρυ σου, μου είπες: «Ποτέ πια φασισμός…»
Λένε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, όμως αυτή τη φορά τα σημεία των καιρών δείχνουν την επανάληψη της σαν τραγωδία…
Όσο για εμάς, εδώ στο δικό μας βράχο, που όπως λέει ο ποιητής ανθίζει φλισκούνι και άγρια μέντα, το σάπισμα όλου – χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση – του παλιού πολιτικού κόσμου είναι απόλυτο… Οσμή σαπίλας εκτός των άλλων και το «εγέρθητο» του ντόπιου φασισμού με τις σβάστικες χαραγμένες στα άδεια τους κρανία…
Αλίμονο αν το νέο που θα γεννηθεί αναγκαστεί να περάσει παλεύοντας και μέσα από την κόλαση της ναζιστικής κτηνωδίας…
Δρόμος φρικτός με σάρκες ματωμένες και στο βάθος του χρόνου μοναδική και πάλι ελπίδα, ο Αγώνας…
