Η συζήτηση αφορούσε στις δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία και στο γεωπολιτικό «παιγνίδι» που εξελίσσεται μεταξύ των υπερδυνάμεων. Τα κύρια σημεία της συνέντευξης παρατίθενται παρακάτω:
ΕΡ: Ποια είναι η εκτίμησή σας για την κατάσταση στην Ουκρανία. Βλέπετε υπαναχώρηση της Ρωσίας μετά τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας;
ΑΠ: Είναι εξόχως απίθανο, η Ρωσία να υποχωρήσει και οι αντιδράσεις της να περιοριστούν μόνο στο διπλωματικό πεδίο. Το πρόβλημα είναι σύνθετο και η λύση δεν είναι απλή. Τα ρωσικά ζωτικά εθνικά συμφέροντα διακυβεύονται και ο Πούτιν θα κάνει ότι χρειαστεί για να τα διασφαλίσει. Δεν είναι μόνον η προστασία των ρωσόφωνων πληθυσμών της Ανατολικής Ουκρανίας που πιθανόν να κινδυνεύουν από την νέα – μετά Γιανουκόβιτς – κατάσταση στην Ουκρανία. Είναι το γεγονός ότι η Ευρώπη και κατ’ επέκταση η Αμερική «υποχρεώνει» την Ουκρανία να φύγει από την ζώνη επιρροής της Ρωσίας και να ενταχθεί στους Ευρωατλαντικούς Οργανισμούς και Θεσμούς, δηλαδή στην δική της ζώνη επιρροής. Κάτι μη αποδεκτό από την Ρωσία.
Βλέπετε βιώνουμε μια περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων στο γεωπολιτικό πεδίο με βασικούς πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και την Ρωσία και σε δεύτερο ρόλο ίσως την Γερμανία. Είδαμε τι έγινε στην Λιβύη, τι γίνεται στην Συρία – βασικό σύμμαχο της Ρωσίας –, και ποιος ξέρει τι μέλλει γενέσθαι στην Αίγυπτο. Είναι τυχαία νομίζετε η πρόσφατη επίσκεψη του Αιγύπτιου Στρατάρχη Αλ Σίσι στην Μόσχα, και οι υποσχέσεις βοήθειας που απλόχερα έδωσε η Ρωσία, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο, που τις τελευταίες δεκαετίες ήταν προσδεδεμένη στο αμερικανικό άρμα? Παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται ξανά ένα «παιγνίδι» υπερδυνάμεων στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, μόνον που έχουν προστεθεί και άλλοι «παίκτες», όπως η Γερμανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κίνα….
ΕΡ: Βλέπετε τελική απόσχιση της Κριμαίας;
ΑΠ: Φοβούμαι πως ο Πούτιν δεν θα μείνει μόνον στην Κριμαία, την οποία ούτως ή άλλως, ήδη ελέγχει. Να θυμίσουμε εδώ, ότι η Ρωσία παραχώρησε στην Ουκρανία την Κριμαία το 1954 επί Χρουστσόφ. Βλέπω λοιπόν αρκετά πιθανή την απόσχιση ή την αυτονόμηση αρκετών επαρχιών της Ανατολικής Ουκρανίας, αφού οι πληθυσμοί είναι κατά πλειοψηφία ρωσικής καταγωγής ή ρωσόφιλοι και οι οποίοι ψήφισαν με συντριπτικά ποσοστά τον Γιανουκόβιτς στις περασμένες εκλογές. Επαναλαμβάνω ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να αφήσει την Ουκρανία – από την οποία, σημειωτέον, διέρχονται και οι κυριότεροι αγωγοί φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, στο έλεος αντιρωσικών κυβερνήσεων στις οποίες μάλιστα συμμετέχουν και ακραία στοιχεία. Μην λησμονούμε, ότι η Ουκρανία, από τον καιρό της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, έπαιζε και παίζει καθοριστικό ρόλο για την ασφάλεια της ίδιας της Ρωσίας. Κοιτάζοντας τον χάρτη, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε την γεωπολιτική βαρύτητα της Ουκρανίας και ιδιαίτερα του νοτιοανατολικού τμήματός της που βρέχεται από την Μαύρη Θάλασσα, μια στρατηγική περιοχή για την Ναυτική Ισχύ της Ρωσίας και η πλησιέστερη προς τον διαρκή στρατηγικό στόχο της Ρωσίας που είναι η «έξοδος προς τα θερμάς θαλάσσας…».
ΕΡ: Ποια νομίζεται ότι θα πρέπει να είναι η στάση της χώρας μας;
ΑΠ: Καταρχάς είμαστε η προεδρεύουσα χώρα στην ΕΕ. Εκ των πραγμάτων λοιπόν θα πρέπει να έχουμε ένα πολύ ενεργό ρόλο στα τεκταινόμενα. Πρέπει να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον μας – και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι κατοικούν περί τους 150.000 Έλληνες στην Ουκρανία – και να έχουμε άποψη, θέση και πρόταση. Να αναλάβουμε επίσης διαμεσολαβητικές προσπάθειες, λόγω και της ιδιαίτερης σχέσης που διατηρούμε με τη Ρωσία. Βεβαίως, δεν μπορεί να πάμε κόντρα με τους συμμάχους μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι και η Ρωσία θα πρέπει να έχει βαρύνοντα λόγο στην διαδικασία επίλυσης και αποκλιμάκωσης της κρίσης.
ΕΡ: Βλέπετε πόλεμο;
ΑΠ: Εκτιμώ πως δεν θα έχουμε πόλεμο. Θερμά επεισόδια ίσως. Δεν συμφέρει κανέναν ο πόλεμος και ιδίως την Ρωσία. Φυσικά ούτε και τις ΗΠΑ. Πάντως οι Ρώσοι πέτυχαν ήδη αλλαγή του “STATUS QVO”, και νομίζω ότι έπεται συνέχεια…
