Είναι γνωστό το πρόγραμμα ενός παιδιού που είναι μαθητής. Σχολείο το πρωί και αμέσως μετά φροντιστήρια. Που καιρός για να ζήσει. Να ασχοληθεί με αθλητισμό, να απολαύσει μία διαδρομή με το ποδήλατο, να αγαπήσει το χορό, να ακούσει και να μάθει μουσική, να κάνει θέατρο. Παλιά υπήρχε το φεστιβάλ μαθητικού θεάτρου.
Προ κρίσης. Ήταν ένα από τα απαραίτητα που έπρεπε να κοπούν. Τότε, μαθητικές, θεατρικές ομάδες σχηματίζονταν και τα μεσημέρια του Σαββάτου γέμιζαν με πρόβες. Αργότερα, όσο πλησίαζε η μέρα της παράστασης οι πρόβες πύκνωναν. Προστέθηκαν και οι Κυριακές.
Ποτέ όμως δεν ήταν όλα τα παιδιά μαζί. Οι ώρες για τη πρόβα του Σαββάτου δεν ήταν κοινές για όλους. Όλο και κάποιο θα έλειπε. Το συνεχές, καθημερινό τρέξιμο επεκτείνονταν ΚΑΙ το Σάββατο. Τη μέρα που οι μαθητές δεν έχουν Σχολείο υπάρχει χρόνος ελεύθερος-ωιμέ- και είναι πιο χαλαροί, οπότε τι διαφορά έχουν δύο, τρεις ωρίτσες ακόμα εξωσχολικά μαθήματα.
Κάπως έτσι προετοιμάστηκαν και ανέβασαν την παράσταση «Υπάρχει και φιλότιμο» στο 8ο φεστιβάλ του ΕΣΥΝ οι μαθητές της θεατρικής ομάδας του Γ’ Λυκείου τον περασμένο Ιούνιο. Εκεί, στο Μον Ρεπό, μετά το τέλος της παράστασης τα παιδιά χαιρετίστηκαν. Φοιτούσαν στην Πρώτη και στη Δευτέρα. Η επόμενη χρονιά θα ήταν η χρονιά των Πανελληνίων Εξετάσεων.
Τυχόν εξωσχολικές δραστηριότητες ΣΤΟΠ. Θεωρούνται απαγορευμένες ΣΤΟΠ. Το εκπαιδευτικό-αντί-εκπαιδευτικό μας σύστημα και πάλι. Παιδιά δεκαεπτά και δεκαοχτώ χρονών δίχως μαθήματα επαγγελματικού προσανατολισμού. Με όνειρα να κρίνονται από ένα μηχανογραφικό και στιγμές βαθμοθηρίας στις τέσσερεις μέρες των διαγωνισμών. Το μέλλον τώρα διαφαίνεται καθαρά με όρια από αριθμούς διψήφιους.
Τόσες ώρες, τόσα φροντιστήρια, τόσος χρόνος να πάει χαμένος. Στόχος μας το 20. Απαγορεύεται οτιδήποτε πιο κάτω. Στο λεωφορείον ο πόθος ταξιδεύει η Μπλανς με μια τσάντα γεμάτη αριθμούς. Μια Μαργαρίτα να λέει «καληνύχτα» σε ένα σκοτάδι που τη σελήνη του την έχουν μουτζουρώσει αριθμοί. Ο μικρός πρίγκιπας φορτωμένος με αριθμούς να μην είναι πια ωφέλιμος για τ’ αστέρια.
Πήγαν και το ζήτησαν από τους καθηγητές τους. Οι μαθητές και μαθήτριες της Τρίτης Λυκείου. Υποψήφιοι πλέον. «Είμαστε εδώ όλοι μαζί.» είπαν «Να ξαναρχίσουμε τις πρόβες. Θα βρούμε χρόνο. Να ανεβεί «ο Μαυρογιαλούρος» στο Δημοτικό Θέατρο. Να μαζέψουμε χρήματα. Για τον Παναγιώτη.»
Αρχές Φλεβάρη θα ανεβεί η παράσταση. Μόνο που τη φορά αυτή για την προετοιμασία της κανείς δεν λείπει από τις πρόβες. Η Μπλανς, η Μαργαρίτα πήραν από το χέρι το Μικρό τους Πρίγκιπα. Να τον βοηθήσουν όλοι μαζί. Να ποτίσει το λουλούδι του.
