Με τον ίδιο, να θεωρεί πως η ιδανική λύση για την Κέρκυρα είναι οι πέντε Δήμοι, ενώ, για την Κεφαλονιά προτείνει τους τρεις.
Ο κ. Καλούδης, τέλος, κάνει προσωπικές αναφορές σε Δένδια, Γκερέκου, Τρεπεκλή, Σπύρου, Μηλιώτη, για τους οποίους εξηγεί πως ο καθείς κοιτά το δικό του συμφέρον, ενώ, δεν αφήνει εκτός κάδρου και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το κείμενο Καλούδη
ΤΟΠΙΚΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ
Η ΑΡΧΗΓΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΙΧΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΠΟΣΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ
Κατά μία από τις κρατούσες εκδοχές της δογματικής του Συνταγματικού Δικαίου για τον ορισμό της, «ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΜΙΑΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΘΕΛΗΣΗ»
Στις 10-1-2010, όταν η κυβέρνηση Γιωργάκη Παπανδρέου είχε διαρεύσει τη βούλησή της να κάνει κάθε νησί των Επτανήσων μόνον ένα Δήμο, είχα κάνει μία δημόσια γραπτή δήλωση στην οποία επεσήμανα τους κινδύνους, καλούσα τους βουλευτές να πάρουν ΚΑΘΑΡΉ θέση, υπογράμιζα ότι πρόκειται για ένα ολοκληρωτικό δόγμα που σκοπό είχε όχι καλό αλλά να ελέγξει ασφυκτικά τις τοπικές κοινωνίες από τους μηχανισμούς της Αθήνας, αφού όσο πιο μεγάλοι είναι οι Δήμοι τόσο μεγαλύτερη η δύναμη των κομμάτων, του κομματικού κράτους, και αντίστοιχα μικρότερη η δύναμη των πολιτών. Θεωρούσα και θεωρώ ότι το νησί της Κέρκυρας δεν μπορούσε να είναι λιγότερο από 5 Δήμους: (Θέση που επανέλαβα και προ 4 μηνών)
1)Η πόλη. Η πόλη είναι ένα δομημένο αστικό κέντρο και μάλιστα με την ειδική πρόνοια και φροντίδα που χρειάζεται η παλαιότερη πόλη του ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΚΡΆΤΟΥΣ .
2)η Λευκίμμη.
3) Η νότια Μέση.
4) Η βόρεια Μέση και
5) ο Βορράς.
Στη δε Κεφαλλονιά, ένα νησί γεωγραφικά μεγαλύτερο από τη Κέρκυρα, που είχε παραδοσιακά 3 επαρχίες,φαίνεται να κυριαρχεί ή υπερτερεί η θέση των πολιτών για 3 Δήμους.
Κατέληγα ότι συμφωνούσα με τη πρόταση του Τάσου Τόμπρου να διεξαχθεί ένα τοπικό δημοψήφισμα.
Η ζωή με δικαίωσε.
Σήμερα παρατηρούμε να επαναλαμβάνεται το ίδιο φαινόμενο, στο ίδιο ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, το οποίο ελάχιστα μόνον στοιχεία έχει από τα πολυκεντρικά δυτικά δημοκρατικά πολιτεύματα:
Οικονομικά και πολιτικά, με κύριο όχημα τα αθηναικά ΜΜΕ, κυριαρχούν οι 11 ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ.Ανεβοκατεβάζουν Πρωθυπουργούς.
Το Σύστημα είναι αρχηγοκεντρικό: Ο Αρχηγός και η αυλή του αποφασίζουν για τα σημαντικότερα. Αυτοί επιλέγουν και τους υποψήφιους βουλευτές για να είναι χαμηλών τόνων, της αρέσκειάς τους και υποταγμένοι σε αυτούς. Και οι βουλευτές παίρνουν τα ανταλλάγματά τους: Να επιλέγουν αυτοί τους Περιφερειάρχες(Νομάρχες μέχρι χτες) και τους Δήμαρχους του κόμματός τους για να έχουν προσωπικούς μικροκομματικούς στρατούς. Το δε εκλογικό σύστημα με το όριο του 3% και την ενισχυμένη αναλογική ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ στις ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ να εκφραστούν !
Και μετά έχουν το θράσος να λένε ότι όλοι φταίνε. Ενώ πρόκειται για κράτος της Κεντρικής Αφρικής. Απλά εδώ τα πρόσωπα δεν είναι μαύρα αλλά είναι λευκά.
Η περίπτωση της Κέρκυρας είναι χαρακτηριστική:
Ο μεν κ.Δένδιας παίρνει θέση (ενώ το 2010 σιωπούσε) και να εξαγγέλει 3 Δήμους,(γιατί αυτό τον εξυπηρετεί μικροκομματικά-εκλογικά) η κ.Γκερέκου θέλει έναν Δήμο (γιατί θέλει να γίνει Δήμαρχος όλου του νησιού, δηλ και αυτήν το ίδιο την εξυπηρετεί μικροκομματικά σε αυτή τη φάση) , ο κ.Σπύρου και ο κ.Μηλιώτης να φοβούνται σύγκρουση με τον κ.Δένδια και να εμποδίζουν τη συζήτηση του θέματος αυτού, που επανειλημμένα έχω βάλει να συζητηθεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο, ο κ.Τρεπεκλής και η πλειοψηφία του μασάνε τα λόγια τους γιατί θεωρούν ότι τους εξυπηρετεί το Νησί-Δήμος, ο δε ΣΥΡΙΖΑ να σφυρίζει αδιάφορα γιατί θεωρεί ότι σαν μεγάλο κόμμα έχει κομματικό πλεονέκτημα σε όλο το νησί. Τα αθηναικά κόμματα το ίδιο. Δηλ. τα συμφέρονται των ολίγων πάνω από τα συμφέροντα του τόπου και του λαού. Και πιο απλά επιδιώκουν και για μία ακόμα φορά οι ολίγοι θα επιβάλλουν τη θέλησή τους στους πολλούς, μία επιλογή που θα συμφέρει τους ελάχιστους κομματάρχες και θα βλάπτει το λαό.
Υποκριτικά και με ιουδίτικο φαρισαισμό κάποιοι και κάποιες είχαν το θράσος στο παρελθόν να μιλούν για πολίτες και για κοινωνίαμ των πολιτών. Θράσος κεντροαφρικαν΄’ων εξουσιαστών-τυράννων: Τι άλλο είναι όταν δεν δίνουν το δικαίωμα στους πολίτες των Επτανήσων να εκφρασθούν για πόσους Δήμους θέλουν στον τόπο τους !
Το θέμα δεν έχει κλείσει. Είναι ακόμα ανοι
χτό.
Εάν έχει μείνει ψήγμα δημοκρατίας σε αυτόν τον τόπο μία λύση υπάρχει: Τοπικά Δημοψηφίσματα για να αποφασίσουν οι αναγεννημένοι πολίτες πόσους Δήμους θέλουν στον τόπο τους.
