Συγκεκριμένα, ο Φίλης Κορωνάκης αναφέρει στο κείμενό του, τα εξής:
Μόλις μπήκαμε στο Σεπτέμβη και θυμάμαι…
Θυμάμαι ότι το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 1941 υπογράφτηκε από τους αντιπροσώπους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας και του Αγροτικού Κόμματος, στην Αθήνα, το ιδρυτικό κείμενο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Με σκοπό την οργάνωση και την καθοδήγηση του αντιφαστικού αγώνος . Και οι οργανώσεις του απάντησαν στην ανάγκη ανασυγκρότησης της κοινωνικής ζωής μέσα στις ιδιαίτερες ιστορικές συγκυρίες της κατοχικής Ελλάδος.
Θυμάμαι ότι στις 3 του Σεπτέμβρη του 1943 ο στρατηγός του Γενικού Επιτελείου της Ιταλίας Pietro Bandoglio, αφού συνέλαβε τον Μουσολίνι, έφθασε στο κορυφείο σημείο της υπογραφής της ανακωχής της Ιταλίας. Ακριβώς 70 χρόνια πριν.Εμείς εδώ στην Κέρκυρα και τα Επτάνησα αισθανθήκαμε για πρώτη φορά ανακούφιση, γιατί ένας από τους δύο συμμάχους της Γερμανίας έστρεψε τα όπλα εναντίον τους και επιπλέον βλέπαμε έστω και αμυδρά να τελειώνει αυτός ο καταστροφικός πόλεμος. Ακόμα αλλάχτηκε η κυβερνητική εξουσία και απελευθερώθηκαν όλοι οι κρατούμενοι που βρίσκονταν στο Λαζαρέτο. (Κερκυραίοι δηλ. κρατούμενοι των Ιταλών αλλά και οι κρατούμενοι ως όμηροι Ακροναυπλιώτες- μεταξύ αυτών και ο Κερκυραίος Βασίλης Άνθης, στέλεχος του Κ.Κ.Ε. που είχε συλληφθεί από την Κυβέρνηση Μεταξά το 1936 και που μαζί με άλλους είχαν παραδοδεί στους Γερμανούς).
Όμως δεν πέρασαν μερικές μέρες και το τοπίο άλλαξε. Οι Γερμανοί έστειλαν τελεσίγραφο με φέιγ-βολάν που ζητούσαν την παράδοση της Κέρκυρας. Οι Ιταλοί με το βαρύ οπλισμό που είχαν ανέπτυξαν την άμυνά τους σε δυο-τρεις αποβάσεις που έκαναν οι Γερμανοί. Όμως τη νύχτα της 13ης προς την 14η Σεπτεμβρίου δεχτήκαμε από αέρος τις εμπρηστικές βόμβες με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πολλοί άμαχοι και να καεί η πόλη της Κέρκυρας. Ανάμεσα στα ερείπια η Δημόσια Βιβλιοθήκη, το Δημοτικό Θέατρο, η Bella Venezia, εκκλησίες και πάμπολλα σπίτια. Και η πόλη ξημέρωσε με 1800 πυροπαθείς που δεν είχαν τίποτε παρά μόνο το σακάκι που φορούσαν. Τα Φρούρια γέμισαν όπως παλιά, στις αρχές, δηλ. του πολέμου που τα ιταλικά αεαροπλάνα βομβάρδισαν την πόλη, στις 29 Οκτωβρίου 1940.
Από τότε πέρασαν 70 χρόνια. Και δυστυχώς γι’ αυτήν την καταστροφή ούτε η Κέρκυρα ούτε και η λοιπή Ελλάδα δεν έλαβε καμία δραχμή από τις γερμανικές επανορθώσεις.
Ένα άλλο θέμα μνήμης του Σεπτέμβρη (13-14) είναι η Μικρασιατική καταστροφή και καλό θα ήταν να παρευρεθούμε στις εκδηλώσεις που γίνονται την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου.
Τέλος στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970 ο κερκυραίος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε στη Genova της Ιταλίας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια διαμαρτυρόμενος για τη δικτατορία στη χώρα μας. Ή όπως αναγράφεται στο μνημείο του στην ομώνυμη πλατειούλα «Για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία». Η σχετική εκδήλωση γίνεται με πρωτοβουλία του Δημοτικού Συμβουλίου Κέρκυρας.
Ο Σεπτέμβρης για την Κέρκυρα είναι μήνας πικρής μνήμης. Χαίρομαι δε ιδιαίτερα που το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας σχεδιάζει για την επέτειο των βομβαρδισμών λαμπαδηδρομίες στην πόλη και παράλληλες εκδηλώσεις με θέμα «Η βία στην Τέχνη». Ας μην ξεχνάμε να θυμόμαστε…
*Είναι Πρόεδρος του Παραρτήματος Κέρκυρας του Πανελλαδικού Συνδέσμου της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης (1941-1944), Μέλος της FIR
