Ενώ, επιπλέον, αναφέρουν πως “το ψήφισμα της συνόδου φαίνεται να δικαιώνει τον αγώνα των συνδικαλιστών, αφού προειδοποιεί για προσφυγή στα δικαστήρια, σε περίπτωση που η κυβέρνηση προχωρήσει με τη διαθεσιμότητα”.
ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΠΡΥΤΑΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ
Από τις 28 μέχρι τις 31 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα η 73η τακτική σύνοδος των πρυτάνεων, μια μοναδική στιγμή στην ιστορία του θεσμού. Μοναδική πινελιά στη φετινή σύνοδο έδωσε η πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου και πρόεδρος της συνόδου, που για μια ακόμα φορά έδειξε το επιχειρηματικό της δαιμόνιο μαζεύοντας χορηγούς, προκειμένου υποτίθεται το πανεπιστήμιο να μην ξοδέψει ούτε ένα ευρώ για τη σύνοδο. (Ανατρέχοντας στην ιστοσελίδα διαύγεια βλέπουμε πως μόνο για «ενοικίαση τεχνολογικού εξοπλισμού για τις ανάγκες της συνόδου» δόθηκαν 1.180€). Δείχνοντάς μας και την ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα της, η Τέση Σαλή – Παπασαλή αποφάσισε η σύνοδος να μην γίνει σε ακαδημαϊκό χώρο, στην Ιόνιο Ακαδημία, αλλά στο πολυτελές ξενοδοχείο Imperial στο Κομμένο, έτσι ώστε να μην διαταραχθεί ούτε στο ελάχιστο η τουριστική εικόνα της πόλης.
Σίγουρα οι τουρίστες δεν θα σοκάρονταν από τον καλοντυμένο θίασο των πρυτάνεων, αλλά από τις κλούβες και τις διμοιρίες που κατ’ εντολή της Σαλή θα βρίσκονταν αγκυροβολημένες σε απόσταση αναπνοής από το Λιστόν. Αυτό το χάος θα πήγαινε κόντρα στα σχέδια της τουριστικής ανάπτυξης που θέλει η Νέα Δημοκρατία και στην εικόνα της τάξης και της ασφάλειας που προσπαθεί να επιβάλλει ο Δένδιας. Επομένως, κανείς δεν έμαθε ότι η σύνοδος πραγματοποιήθηκε με διμοιρίες να κλείνουν δημόσιο δρόμο τρία χιλιόμετρα πριν το ξενοδοχείο, για να μην επιτρέψουν σε συγκεντρωμένους φοιτητές και διοικητικούς υπαλλήλους να πλησιάσουν.
Βασικό θέμα της συνόδου ήταν η διαθεσιμότητα στην οποία μπαίνουν χιλιάδες διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων και γι’ αυτό το λόγο ήρθαν στην Κέρκυρα να διαμαρτυρηθούν διοικητικοί υπάλληλοι από την Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα και την Πάτρα.
Οι διμοιρίες δεν έδειξαν καμία διάθεση να αφήσουν τον κόσμο να περάσει, αλλά ούτε και τουρίστες να φτάσουν στον προορισμό τους! Για να ηρεμήσει τα πνεύματα, ο περιοδεύων θίασος των πρυτάνεων, με φωτεινή εξαίρεση την Σαλή, πέρασε στην αντίπερα όχθη για να διαπραγματευτεί οτιδήποτε άλλο, εκτός από την αποχώρηση της αστυνομίας. Μάλιστα οι ίδιοι υποστήριξαν ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει το δημόσιο χώρο με εντολή της Σαλή και του ξενοδοχείου, διαχωρίζοντας τη θέση τους, αλλά αποδεχόμενοι τη λειτουργία ενός ακαδημαϊκού οργάνου υπό αυτές τις συνθήκες. Κάλεσαν τους διοικητικούς να παραστούν στη σύνοδο με αντιπροσωπεία για το θέμα της διαθεσιμότητας, ενώ ο νέος πρόεδρος της συνόδου Γιάννης Μυλόπουλος έδωσε ρεσιτάλ λαϊκισμού καλώντας τους διοικητικούς σε μια πιο φιλόξενη συνάντηση στη Θεσσαλονίκη, όπου αυτός δεν θα καλούσε την αστυνομία.
Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων και των φοιτητών που παρευρίσκονταν για αλληλεγγύη τελικά καπελώθηκε από μια επιτροπή που συστάθηκε για να παρευρεθεί στη σύνοδο και αποτελούνταν από τα κεφάλια του συνδικαλιστικού κινήματος, οι οποίοι υποτίθεται ότι με τη διπλωματία θα έδιναν λύση στα προβλήματα των συναδέλφων τους, οι οποίοι ενώ θα σώζονταν θα παρέμεναν αποκλεισμένοι από τα ΜΑΤ. Στην ουσία όμως, το μόνο που έκαναν οι αρχισυνδικαλιστές ήταν να προσθέσουν πόντους στο πολιτικό τους προφίλ, χωρίς βέβαια να διακυβεύεται η δική τους θέση.
Το ψήφισμα της συνόδου φαίνεται να δικαιώνει τον αγώνα των συνδικαλιστών, αφού προειδοποιεί για προσφυγή στα δικαστήρια, σε περίπτωση που η κυβέρνηση προχωρήσει με τη διαθεσιμότητα. Αν δούμε όμως προηγούμενες ομόφωνες αποφάσεις της συνόδου που τάσσονταν κατά των σχεδίων της κυβέρνησης, όπως του νέου νόμου για την παιδεία και των εκλογών για τα συμβούλια ιδρύματος, φαίνεται πως δεν λαμβάνονται υπόψη από κανέναν και μένουν στα χαρτιά. Το μόνο που κάνει η σύνοδος είναι με δήθεν αγωνιστικά ψηφίσματα να εφησυχάζει προσωρινά όσους θίγονται άμεσα τα συμφέροντά τους και να αποτρέπει δυναμικές κινητοποιήσεις.
Με τη λογική της ανάθεσης και με συναντήσεις κορυφής εκπροσώπων από όλους τους χώρους δεν δίνεται καμία ουσιαστική λύση στα προβλήματα. Δεν υπάρχει χώρος για διπλωματία, επιχειρήματα και «εποικοδομητικό διάλογο», όταν ο καθένας εκφράζει και υπερασπίζεται συγκεκριμένα συμφέροντα και πολιτικές. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων και όλων όσοι αγωνίζονται καθημερινά για τα αυτονόητα, χωρί
ς να ξεπουλάνε τους εαυτούς τους.
