Αναλυτικά, αναφέρει τα παρακάτω:
Η συζήτηση για το ρόλο των Δημόσιων Βιβλιοθηκών έχει αναζωπυρωθεί το τελευταίο διάστημα με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης να συγχωνεύσει – καταργήσει 46 Δημόσιες Βιβλιοθήκες.
Με αφορμή την οικονομική καπιταλιστική κρίση εντείνεται η εφαρμογή μιας πολιτικής, που σκοπό έχει να φορτώσει τα βάρη της ανάκαμψης και της κερδοφορία των μονοπωλίων στις πλάτες του λαού. Αν και τα τελευταία χρόνια της κρίσης η πολιτική αυτή και τα αποτελέσματά της γίνονται πιο αισθητά στον κόσμο της εργασίας, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, εντούτοις ήταν παρούσα και πριν από την κρίση, καθώς θα είναι και μετά από αυτήν.
Ο χώρος του πολιτισμού δε θα μπορούσε να μείνει έξω από όσα βιώνει ολόκληρη η κοινωνία. Έτσι, και σε αυτόν, η εφαρμογή της παραπάνω πολιτικής στοχεύει από τη μια, να εξοικονομηθούν δημόσιοι πόροι για τη χρηματοδότηση της ανάκαμψης των μονοπωλίων σε βάρος του λαού και, από την άλλη, να δημιουργηθούν περισσότερες ευκαιρίες για την άμεση εμπλοκή και επένδυση των ιδιωτών στα πιο κερδοφόρα πεδία του πολιτισμού. Ήδη από το καλοκαίρι του 2012 το Ίδρυμα Νιάρχου ανακοίνωσε το πρόγραμμα με τίτλο “Future Library”. Πρόκειται για «σύμπραξη» του κεφαλαίου με το κράτος, με αιχμή την τοπική διοίκηση, στο πλαίσιο που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τον αγοραίο προσανατολισμό τής ψηφιοποίησης των έργων, του λόγου και της πολιτιστικής κληρονομιάς (Στρατηγική για την προώθηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης σε πολιτιστικούς και δημιουργικούς φορείς-Σύμφωνο για την ανάπτυξη και την απασχόληση). Σε αυτή τη φάση ανάπτυξης της ψηφιοποίησης, το κεφάλαιο και τα «πολιτιστικά» του ιδρύματα εμφανίζονται ως …«Ρομπέν των Δασών» των Δημοτικών και Δημόσιων Βιβλιοθηκών, οι οποίες αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα, με ευθύνη του κράτους και των τοπικών διοικήσεων, εκμεταλλευόμενοι το ιδεολόγημα της «πολιτιστικής χορηγίας».
Με την εφαρμογή της πολιτικής αυτής, που ασκούν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις για τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες, και επομένως για τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Κέρκυρας, μεθοδεύεται συστηματικά η συρρίκνωση και η χειροτέρευση των όρων πρόσβασης του λαού και των παιδιών του σ’ αυτές. Είναι φανερό ότι η πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – μονοπωλίων, είτε εκφράζεται με το άμεσο κλείσιμο και την ιδιωτικοποίηση (ακόμα και μέσω ΜΚΟ) είτε με τη μορφή της λειτουργίας των Βιβλιοθηκών, ως αποκεντρωμένων ανταγωνιστικών μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, είναι σε διαμετρική αντίθεση με τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας για μόρφωση και πολιτισμό. Σε συνθήκες καπιταλισμού, οι βιβλιοθήκες απαξιώνονται πλήρως ως πνευματικός και πολιτιστικός θεσμός του τόπου και το πολύτιμο ιστορικό και πνευματικό υλικό τους μετατρέπεται σε εμπόρευμα προς πώληση.
Σήμερα, οι σύγχρονες ανάγκες για δωρεάν προσβάσιμο και ποιοτικό βιβλίο, αρχειακό και μουσειακό υλικό διευρύνονται. Οι δυνατότητες της τεχνολογίας είναι τεράστιες και ανοίγουν μεγάλα πεδία μελέτης και έρευνας. Αυτό σημαίνει ότι οι Δημόσιες Βιβλιοθήκες έπρεπε να στηρίζονται ουσιαστικά για να επιτελούν το ρόλο τους. Να είναι πλήρως εξοπλισμένες, να διαθέτουν επαρκές προσωπικό, με μόνιμη και σταθερή εργασία, χωρίς να στηρίζονται στην εκμετάλλευση φοιτητών που κάνουν την πρακτική τους σε αυτές. Να υπάρχει πλήρης κάλυψη των λειτουργικών εξόδων και των εξόδων για εμπλουτισμό τους με τεκμήρια και άλλο απαραίτητο υλικό. Επιπλέον, θα έπρεπε οι Δημόσιες Βιβλιοθήκες να είναι άμεσα συνδεδεμένες με την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, να αλληλοτροφοδοτούνται και να στηρίζουν πολύπλευρα την εκπαιδευτική διαδικασία. Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητη και η επαναλειτουργία των Σχολικών Βιβλιοθηκών.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια αναμονής. Οι εργαζόμενοι της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Κέρκυρας, μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς αγρότες θα πρέπει να παλέψουμε μαζί, οργανωμένα και ταξικά προσανατολισμένα. Να παλέψουμε ενάντια στο φημολογούμενο κλείσιμο της Δημόσια Βιβλιοθήκης Κέρκυρας και οποιασδήποτε άλλης Δημοτικής ή Δημόσιας Βιβλιοθήκης, καθώς και σε οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικοποίησής τους. Παράλληλα, να διεκδικήσουμε την ενίσχυση της χρηματοδότησης των Βιβλιοθηκών από τον κρατικό προϋπολογισμό, για να μπορέσουν καλύτερα και ουσιαστικότερα να επιτελέσουν το σημαντικό τους ρόλο. Η πρόσβαση στη γνώση και στον πολιτισμό δεν είναι πολυτέλεια αλλά δικαίωμα και ανάγκη για την εργατικ
ή τάξη και τα παιδιά της και επειδή ποτέ κανένα δικαίωμα δε χαρίστηκε, θα παλέψουμε για αυτό.
