Αναλυτικά:
Οι εποχές στη χώρα μας είναι δύσκολες και χειροτερεύουν. Άνεργοι, απολυμένοι, φτωχοποιημένοι και εξαθλιωμένοι, χωρίς καμία πλέον κοινωνική και νομοθετική προστασία, κατακλύζουν τον τόπο, κάθε τόπο, ενώ το βιοτικό επίπεδο και η ποιότητα ζωής μισθωτών – συνταξιούχων – νεολαίας κατρακυλά. Αυτά και πολλά άλλα, είναι τα αποτελέσματα των κυβερνητικών πολιτικών που ακολουθούνται σκληρά και βάρβαρα,, στο πλαίσιο των συμφωνιών “διάσωσης” της χώρας που έχουν υπογράψει οι γνωστές πολιτικές δυνάμεις και που περιλαμβάνουν την διάσωση των κερδών του ντόπιου αντιπαραγωγικού κεφαλαίου και των “αφεντικών”, την διάσωση της ένταξης στην ευρωζώνη, την διάσωση – ενίσχυση του καθεστώτος εξάρτησης -ξεπουλήματος – μόνιμης χρεωκοπίας της χώρας. Δεν περιλαμβάνουν οι συμφωνίες, την διάσωση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας της χώρας. Για αυτούς δεν προβλέπεται “διάσωση”.. Αυτοί θυσιάζονται μαζικά.
Η έλευση, η περιοδεία και η πολιτική ομιλία στην Κέρκυρα, του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης – προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα και μάλιστα την δεδομένη περίοδο, δημιούργησε εντελώς φυσιολογικά, ενδιαφέρον και προσδοκίες ανάμεσα στην γονατισμένη οικονομικά εργαζόμενη τάξη. Τις ίδιες προσδοκίες δημιούργησε και η κλήση του για συνάντηση με εκπρόσωπους εργατικών σωματείων, που εξέθεσαν τα προβλήματα και ανάμεναν ξεκάθαρες και ουσιώδεις απαντήσεις στα συσσωρευμένα και βασανιστικά προβλήματα ζωής και επιβίωσης. Οι ελπιδοφόρες αυτές απαντήσεις όμως δεν ήρθαν, αυτά που είχε ανάγκη να ακούσει ο εργαζόμενος και άνεργος κόσμος δεν ειπώθηκαν. Μοναδική σαφής αναφορά του κ. Τσίπρα ήταν στον κατώτερο μισθό και στην ΕΡΤ , στο πλαίσιο του τεράστιου όγκου προβλημάτων που βιώνει πλέον ο εργαζόμενος κόσμος..Έτσι, το “μεγάλος ντόρος για λίγα πράγματα” δείχνει ότι ισχύει. Οι εργαζόμενοι της Κέρκυρας ( και της χώρας ) δεν πήραν την ελπίδα, την δικαίωση, την προοπτική που χρειάζονται και έχουν ανάγκη. Πήραν περιγραφές, διαπιστώσεις, γενικόλογες εκτιμήσεις. Με αυτή την έννοια, οι εργαζόμενοι – άνεργοι έχουν κάθε λόγο και κάθε δίκιο να ανησυχούν για το μέλλον τους, καθώς βλέπουν τις υποσχέσεις και τα λόγια να γίνονται όλο και πιο αόριστα (και) απο τις πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την εξουσία..Κρίσιμα και επείγοντα ΄θέματα όπως των απολύσεων του δημόσιου τομέα, σε ΟΤΑ, υγεία, παιδεία κλπ δεν πήραν ξεκάθαρες και ελπιδοφόρες απαντήσεις απο τον κ. Τσίπρα. Ο εγκλωβισμός του εργαζόμενου κόσμου μέσα σε αυτή την αποπνιχτική αντεργατική ατμόσφαιρα και πολιτική συνεχίζεται, χωρίς ριζική, ξεκάθαρη και αποφασιστική αμφισβήτηση της. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν διέλυσε, με όσα είπε και δεν είπε, αυτή την αποπνιχτική ατμόσφαιρα. Όπως δεν τοποθετήθηκε ουσιαστικά και ανοιχτά για τον ρόλο και την μεθοδική αδράνεια των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και διάφορες κλαδικές ομοσπονδίες, που υπονομεύουν την εργατική αντίσταση και τους αγώνες των εργαζομένων. Όμως, συνομιλητής αυτών των ηγεσιών είναι ο κ. Τσίπρας ενώ το κόμμα του δεν μπαίνει μπροστά σε μια κατεύθυνση αγωνιστική.
Αυτή είναι η κατάσταση, γκρίζα και δύσκολη. Η ελπίδα όμως υπάρχει και δυναμώνει στην βάση του εργαζόμενου κόσμου, με πλαίσιο την ενότητα και την αλληλεγγύη του. Η αναβάθμιση μέσα στον εργατικό κόσμο, αυτών των αξιών και των ιστορικών παραδόσεων της εργατικής τάξης, της ενότητας, της αλληλεγγύης και του ενωμένου αγώνα, ενάντια στην διάσπαση και τους επαγγελματίες διασπαστές, αποτελεί μεγάλο βήμα και ελπίδα, ότι θα πάμε καλύτερα και μπροστά.Η ΕΡΓΑΚ αντιπαλεύει κάθε εμπόριο ελπίδας, ασάφειας και πολιτικαντισμού απέναντι στον λαό και το εργατικό κίνημα, απο όπου και αν προέρχεται. Το αυτοτελές, μαχητικό, ενωμένο εργατικό κίνημα είναι ένα κεντρικό εφόδιο με μεγάλες δυνατότητες. Για την ΕΡΓΑΚ – γιαυτό παλεύουμε – “υποψήφιος πρωθυπουργός” της χώρας είναι ο εργαζόμενος και άνεργος λαός της.
