, της παντελούς απουσίας των μέτρων ασφαλείας και πρόληψης και της επικράτησης σε όλες τις βαθμίδες της επιχείρησης του επικίνδυνα ασαφές εργασιακού περιβάλλοντος, των επιχειρησιακών εντολών και των αρμοδιοτήτων. Οι αιτίες αυτής της κατάστασης στην ΔΕΥΑΚ είναι πρώτα απ’ όλα πολιτικές.
Η διαχείριση της οικονομικής κρίσης που έχει γεννήσει αυτήν την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική σαρώνει, πτωχεύει και σκοτώνει τους Έλληνες εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία. Η πολιτική αυτή έχει μόνο ένα στόχο. Τη διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος πάση θυσία και πάντα σε βάρος των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι αποτελούν για τις κυβερνήσεις και την ΕΕ, μια αναλώσιμη και μετρήσιμη βιολογική μάζα ικανή να συμμετάσχει με την εργασία στην συνέχιση της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Ικανή με την εργασία να συντηρεί στις καρέκλες της καπιταλιστικής διαχείρισης τους πολιτικούς υπάλληλους του κεφαλαίου.
Πολύ από αυτούς βρέθηκαν στην κηδεία του άτυχου Νίκου Κοντίνη. Ήταν εκεί οι ηθικοί αυτουργοί μιας θανάσιμης πτώσης ενός απλήρωτου επί μήνες ηλεκτρολόγου, ήταν εκεί όλοι αυτοί που ενώ διαχειρίζονται μας λένε ότι δεν ευθύνονται, δεν ξέρουν, δεν μπορούν να φανταστούν πως βρέθηκε ένας εργαζόμενος που του έχει γίνει αναδρομική περικοπή μισθού κατά 25% και με ειδοποιητήρια για χαράτσια στο σπίτι σε μια κολόνα της ΔΕΗ. Ήταν όλοι εκεί, αυτοί οι οποίοι έχουν συμμετάσχει στο σχεδιασμό της συντήρησης και ενεργοποίησης των γεωτρήσεων και των αντλιοστασίων της ΔΕΥΑΚ προκειμένου να ικανοποιηθεί η αυξημένη καλοκαιρινή ζήτηση νερού – ο πονοκέφαλος της πολιτικής ηγεσίας του Δήμου Κέρκυρας και της ΔΕΥΑΚ.
Η εντατικοποίηση της δουλειάς, οι ανάγκες που δεν μπορούν να καλυφθούν από τους μισθούς – πείνας, το κόψιμο των παροχών, το κοινωνικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε και έχει σαν θεό του το κέρδος, θα φέρνει όλο και περισσότερα τέτοια αποτελέσματα. Τα κέρδη τους είναι χτισμένα πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων και των ζωών μας.
Δεν μπορούμε να παίξουμε το ρόλο του εισαγγελέα ούτε του ντετέκτιβ αλλά ο Νίκος πάλευε για να ζήσει τα παιδιά του και κάποιοι τον δυσκόλευαν σε αυτήν προσπάθειά. Ένας αριθμός ήταν για όλους αυτούς, όπως και όλοι εμείς. Εχθές εσύ Νίκο, αύριο κάποιος άλλος…!! Και εάν είχε προλάβει ο Νίκος να ακούσει την απάντηση του Πρόεδρου της ΔΕΥΑΚ σε ερώτηση του Σωματείου πότε θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι, τότε όχι σε μια αλλά σε εκατό κολόνες θα είχε ανέβει, δύο παιδιά είχε να ταΐσει …
Ένας πολύ σημαντικός Έλληνας έχει πει: «…ο λαός κλέφτης, ο λαός προδότης, ο λαός επαναστάτης!!!»
Ο λαός όλα τα μπορεί Νίκο, είναι στο χέρι του. Δυστυχώς όμως δεν προλάβαμε να γίνουμε επαναστάτες πριν χαθείς άδικα.
Δεν θα σε ξεχάσουμε Νίκο, καλό σου ταξίδι…
