Αφιέρωμα στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων
Στο ΑΠΕ ο Χρήστος Κορφιάτης αναφέρει: “Πέθανε σήμερα στο σπίτι του στην Κέρκυρα, σε ηλικία 53 ετών, ο αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης Θάνος Χρήστου, αφήνοντας πίσω του πλούσιο συγγραφικό και ερευνητικό έργο για την εξέλιξη της ελληνικής Τέχνης, ιδιαιτέρως της Επτανήσου και ειδικότερα της Κέρκυρας, όπου τη δεκαετία του 1990 αναστήλωσε τη Δημοτική Πινακοθήκη της και συνέβαλε στην ανάδειξη του έργου δεκάδων εικαστικών καλλιτεχνών.
Ο Θάνος Χρήστου ήταν αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τους τελευταίους μήνες είχε αναλάβει, μεταξύ άλλων, το έργο της οργάνωσης του Ιδρύματος Χαρακτικής «Άρια Κομιανού» στο νησί των Φαιάκων.
Εκφράζοντας την οδύνη των Ελλήνων χαρακτών και των Κερκυραίων εικαστικών καλλιτεχνών για τον χαμό του Θάνου Χρήστου, γιου του υπέργηρου καταξιωμένου Καθηγητή Ιστορίας της Τέχνης Χρύσανθου Χρήστου, ο γνωστός Κερκυραίος χαράκτης Γιώργος Κεφαλληνός ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι στον εκλιπόντα οφείλει πολλά πριν απ’ όλους η Ένωση Ελλήνων Χαρακτών, το έργο της οποία ανέδειξε με ενάργεια, σοφία και ζέση. Σε αυτόν επίσης οφείλει η Κέρκυρα, προσέθεσε, την ανασυγκρότηση και τη λαμπρότητα της Δημοτικής Πινακοθήκης της, αλλά και την αναζωογόνηση των εικαστικών τεχνών της τη δεκαετία του 1990. «Η απώλειά του είναι πραγματική απώλεια για την ελληνική Τέχνη», κατέληξε.
Όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο γραμματέας της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών Δημήτρης Κονιδάρης, ο Θάνος Χρήστου γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1960. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Θεσσαλονίκη και ακολούθως τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές του σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην Ιστορία της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα το 1995, όπου και δίδαξε στη συνέχεια το μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης στα Τμήματα Ιστορίας και Αρχειονομίας-Βιβλιοθηκονομίας. Το 2001 είχε εκδώσει στην Κέρκυρα μελέτη με θέμα «Η γλυπτική στα Ιόνια Νησιά» (εκδ. Απόστροφος, Κέρκυρα, σελ. 300).”
Αντίο Θάνο…
Με τον Θάνο οι δρόμοι μας συναντήθηκαν το 1993, όταν ο Δήμος Κερκυραίων έστηνε το Γραφείο Συνόδου Κορυφής, που έμελλε να διαχειριστεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, δημόσιες σχέσεις, δημοσιότητα και φιλοξενία των αντιπροσωπειών των χωρών – μελών της ΕΕ στην εν Κερκύρα Σύνοδο του 1994. Ίδιο γραφείο, ίδια μεσημεριανά ντελίβερι, ίδια αναθέματα, ίδιες προσδοκίες. Τρυφερός και καλλιεργημένος, με βαθιά αίσθηση του χιούμορ, καλός φίλος, καλός άνθρωπος.
Το χαμογελαστό παιδί της δεκαετίας του 90, μεγάλωσε, έμεινε σταθερός στις προσδοκίες και τις αγάπες του και μετακόμισε στη Δημοτική Πινακοθήκη, για την οποία ξόδεψε ατέλειωτες ώρες δουλειάς και απεριόριστο απόθεμα ψυχικών δυνάμεων.
Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν ξανά σε κάποια σεμινάρια Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στο μεταξύ είχε φτιάξει οικογένεια με την Μαρία του και είχε ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα, είχαμε μεγαλώσει κατά μια 10ετία, αλλά με ένα μαγικό τρόπο, με αυτή την ζεστασιά που ήξερε να μεταδίδει, ήταν σαν να μην είχε περάσει μια μέρα.
Μιλούσαμε από τότε κατά διαστήματα στο τηλέφωνο. Πριν από λίγο καιρό έμαθα ότι έδινε μάχη για τη ζωή του. Πίστευα ακράδαντα ότι θα τα κατάφερνε, όπως κατάφερε με επιμονή, υπομονή, χιούμορ και στωικότητα όσα ήθελε. Αυτή τη φορά έκανα λάθος. Η είδηση του χαμού του με συγκλόνισε. Η πρώτη κίνηση ήταν να πάρω τηλέφωνο τους παλιούς φίλους, να μοιραστούμε το γιατί, το κρίμα…
Ο Θάνος έφυγε και όπως γράφει το ΑΠΕ η απώλεια για την ελληνική Τέχνη είναι μεγάλη. Και για την Κέρκυρα προσθέτω. Και για όλους εμάς, τους φίλους που άφησε πίσω του.
Θερμά συλλυπητήρια στη σύντροφο της ζωής του, τη Μαρία, τα παιδιά του και την οικογένειά του.
Ακριβέ μου φίλε, καλό ταξίδι…
