«Κάθε φορά που προσεγγίζουμε τα έργα των καλλιτεχνών της Arte Povera», αναφέρει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ιστορικός Τέχνης Μαρία Μελέντη, διευθύντρια της Δημοτικής Πινακοθήκης, «έχουμε την αίσθηση -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- της διαδρομής σε ένα αυθόρμητο, δυναμικό και γεμάτο ευρεσιτεχνία και εκπλήξεις μονοπάτι. Σε ένα τοπίο γεμάτο εναλλαγές που ανήκει αποκλειστικά σε όσους καταβάλλουν κοπιώδη προσπάθεια να το ανακαλύψουν, στους οδοιπόρους δηλαδή, στους ταξιδιώτες, στους περιπατητές, στους ποδηλάτες, στους κωπηλάτες και σε όσους γενικότερα έχουν μία σχέση διαρκή και τυραννική με τους δρόμους και τις μεγάλες διαδρομές. Ίσως γιατί ο χαρακτήρας της Arte Povera ζωντανεύει και τροφοδοτείται από το ζωντανό αίσθημα της επιβίωσης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με εμάς στα μεγάλα και γεμάτα περιπέτειες ταξίδια μας. Είναι το είδος της τέχνης που ξεπηδά από την ώριμη εμπειρία της ζωής στις απόμερες παρυφές των μεγάλων πόλεων, των εθνικών οδών, της αποβάθρας, της παλιάς φτωχικής αυλής, των σταθμών των τρένων, των παραμελημένων δημόσιων κήπων και αλλού, αποδίδοντας τη σοφία της ανάδειξης του ελάχιστου, του αμελητέου και μη σημαντικού. Μία «ανάποδη» θέαση της δημιουργίας που ζωντανεύει γεμάτη φλόγα στο φτωχό και συγχρόνως πάμπλουτο πεδίο του τίποτα. Σε αυτό τον υπέροχο χώρο της επιστράτευσης κάθε καταφρονημένου μέσου όπου η ανακύκλωση έχει πρωτεύοντα ρόλο, η δημιουργία δεν μπορεί τελικά παρά να ανθήσει σε μία γιορτή ζωής».
Η ζωγραφική της δημιουργού Stephanie van Uslar, προσθέτει η Μαρία Μελέντη, «αφιερώνεται στο αγαπημένο της κερκυραϊκό τοπίο, τα υλικά για τα έργα της Arte Povera αποτελούν φωνές του ίδιου τοπίου. Η διαπραγμάτευση, το φίλτρο επεξεργασίας μεταφέρει το άγγιγμα ενός εκλεκτικού παρατηρητή, που ως κοσμοπολίτης και αρκετά αριστοκράτης λατρεύει χωρίς φόβους τις ατέλειωτες διαδρομές της ζωής, επιλέγοντας εξίσου το άρωμα και τη σκόνη των μυστικών του κήπων».
Χ.Κ.
